De Ierse schrijver Oscar Wilde stelde de dubbele moraal en het snobisme van de Victoriaanse tijd aan de kaak.

Wilde spendeerde het grootste deel van zijn leven als de volmaakte gentleman in laat-Victoriaans Engeland. Nadat hij glansrijk was afgestudeerd als classicus aan de Universiteit van Oxford, maakte hij snel carrière als dichter, recensent en toneelschrijver. Hij wandelde zijn eigen artistieke pad. Dit zorgde ervoor dat zijn toneelstukken uitdagend en gewaagd waren. Wilde werd geroemd om zijn scherpzinnige blik op de maatschappij en haar taboes.

Na de publicatie van zijn boek The Picture of Dorian Gray in 1890 verslechterde de reputatie van Wilde echter met rasse schreden. De roman ontving zeer negatieve kritieken van toonaangevende recensenten en bovendien veroorzaakte het boek veel commotie. Het boek zou namelijk direct refereren aan wellust tussen jonge mannen; hetgeen onaanvaardbaar werd geacht.

De hoofdrolspeler uit het boek, Dorian Gray, verkondigt namelijk meermaals zijn diepe bewondering voor de verschijning van één van zijn mannelijke vrienden. Wilde begaf zich met deze zinspelingen op onveilig terrein omdat intieme relaties tussen mannen in de Victoriaanse tijd beschouwd werden als buitengewoon onfatsoenlijk en verachtelijk. Geslachtsgemeenschap tussen mannen werd bovendien streng bestraft onder het recente Amendement van Labouchere uit 1885.  Doordat veel brieven van Wilde behouden zijn gebleven, is er bewijs dat Wilde zich jarenlang schriftelijk heeft verdedigd tegen aanvallen op zijn werk. Vijf jaar na het verschijnen van The Picture of Dorian Gray werd het hem echter te veel; hij nam geen genoegen meer met het geven van schriftelijke repliek en begaf zich naar de rechtbank.

Tegen het advies van goede vrienden in startte Wilde een rechtszaak wegens smaad tegen de negende markies van Queensberry, de vader van een van Wilde’s intiemste vrienden. De markies had hem er publiekelijk van beschuldigd dat hij zich ‘gedroeg als een sodomiet. Tot groot genoegen van de markies verzamelde zijn advocaat in slechts een paar dagen tijd een overweldigende hoeveelheid bewijsmateriaal. Verschillende mannelijke prostituees, ook wel rent boys genoemd, stonden te popelen om te getuigen tegen Wilde uit financieel winstbejag of persoonlijke wrok. Zodoende kwam er een reeks getuigenissen voorhanden die de beschuldiging van Queensberry bevestigden.

Naast getuigenissen maakte de advocaat van Queensberry gebruik van het boek en de brieven van Wilde. Aan de hand van citaten uit deze bronnen beweerde hij dat Wilde, net zoals Dorian Gray, het aanzicht van mannen boven dat van vrouwen verkoos. Na twee rechtszaken werd Wilde in 1895veroordeeld voor zijn homoseksualiteit en moest twee jaar de gevangenis in.

Na zijn vrijlating werd Wilde door de Engelse elite uitgekotst. Hij werd beschimpt en vernederd, en zocht zijn toevlucht in Frankrijk. Maar ook in Parijs was hij niet veilig voor zijn verleden.

Wilde was zeker niet de enige. In Engeland zijn er naar schatting 50.000 mannen veroordeeld voor homoseksuele handelingen. Sommigen konden er niet mee leven dat hun familie, vrienden en anderen wisten van hun homoseksualiteit. Die pleegden zelfmoord. In die tijd was homo zijn niet acceptabel.

The Happy Prince film over Wilde’s  laatste jaren, die hij ziek en berooid doorbracht.

In 1890 schreef de Ierse schrijver Oscar Wilde (1854-1900) zijn roman The Picture of Dorian Gray. Critici hebben wel beweerd dat er parallellen waren tussen de hoofdpersoon van het boek en zijn schrijver. Het is een beklemmend boek: Dorian Gray leidt een losbandig en zondig bestaan, maar een schilderij in de kelder draagt de sporen van dit leven - Dorian zelf blijft knap, jong en onbedorven.

In 1891 ontmoette Wilde Lord Alfred Douglas, een zoon van de Markies van Queensberry. De beide mannen werden verliefd op elkaar. De vader van Douglas wilde deze relatie beëindigen beschuldigde hem in 1895 van sodomie, waarop Wilde in verweer ging en een proces wegens smaad begon tegen de markies. In het proces kwam er bewijs naar voren dat Wilde "grove onzedelijke handelingen" had begaan met jonge mannen. Hoewel Wilde de kans heeft gekregen om naar Frankrijk te vluchten koos hij ervoor om dat niet te doen. Hij werd gearresteerd en tot twee jaar eenzame opsluiting met dwangarbeid veroordeeld. Zijn vrouw vroeg hierdoor de echtscheiding aan.  De veroordeling ontnam Wilde meer dan zijn vrijheid en zijn echtgenote. Hij ging failliet, werd ontzet uit de ouderlijke macht over zijn twee kinderen en verloor de auteursrechten op zijn werk. Door zijn gevangenschap was ook zijn gezondheid achteruitgegaan. Hij bracht de laatste jaren van zijn leven door in een armoedige ballingschap in Frankrijk, waar hij op 46-jarige leeftijd aan hersenvliesontsteking bezweek.

Het portret van Dorian Gray