Sabrina ter Horst (1940 - 2020) |
“Ik heb er zelf acht jaar over gedaan om de stap naar
vrouw-zijn te zetten. Ik wilde het gedegen en voorzichtig aanpakken. Mijn vraag
was: hoe zou ik de wereld als vrouw beleven?
Op T-en-T-avonden kwam ik wel soortgenoten tegen die
hetzelfde wilden, maar dat werkte niet voor de realisatie van mijn jeugddroom.
Ik heb een bijbaantje gevonden in de horeca, in Amsterdam, waar ik de
vrijdagavonden als vrouw kon helpen. Zo ben ik vanaf 1982 als vrouw de wereld
gaan verkennen, te beginnen in het Amsterdamse uitgaansleven. Ik kreeg een
travestievriendje die mij daar rondleidde.
“In de periode van 1982 tot 1990 ben ik volledig overgestapt
van een leven in mijn mannelijke geboortegeslacht naar een leven als vrouw.
Zonder enige vorm van transgenderzorg, hormonen of operatie. Een uitgebreide
epilatie stelde mij in staat verder als vrouw door het leven te gaan. In die
tijd leidde ik nog langer dan gehoopt een dubbelleven, man op mijn
(internationale) werk (burgeringenieur bij het ministerie van Defensie) en vrouw
thuis, voordat ik mijn baan met een afvloeiingsregeling kon afsluiten”.
“Ik heb vanaf het begin nooit de wens voor een operatie bij
mij voelen opkomen. Die 500 uur elektrische epilatie was nodig, maar als vrouw
leven is in mijn ogen vooral ook een sociaal-culturele kwestie. Met Jeanet heb
ik mooie dingen meegemaakt. Onze huwelijksreis naar Hawaï en de oostelijke kant
van Amerika, medio 1990, was bijvoorbeeld heel bijzonder. Ik leefde voor het
eerst zes weken achter elkaar als vrouw. Ik voelde mij heerlijk. Maar thuis,
waar mijn ex nog liep, moest ik weer in mannenpak. Zij accepteerde niet een
vrouwelijke echtgenoot, maar wel dat ik bij Jeanet zou gaan wonen. En ook dat
we haar als goede vriendinnen bleven bezoeken.
Het smaakte naar meer, meer dan af en toe een avondje uit.
Ik merkte echter al snel dat de baard dan niet kon. Toen ik iemand kuste,
schrok die hevig van het schurend effect. En bij hitte rondlopen met lange
mouwen en in coltruien was ook niet zo fijn. Epileren was een heftig proces.
Het kostte me ongeveer 500 uur in vijf jaar en tienduizenden guldens.
Het moest ook nog gewoon tussen het werk door. De marine
wereld waar ik werkte was een mannenwereld. Er was even een lastig moment toen
de inlichtingendienst, voor een onderzoek of ik nog steeds ook met geheime
documenten in aanraking mocht komen en niet chantabel zou zijn, ook mijn buren
wilde bezoeken. Mijn buren kenden alleen een mevrouw Ter Horst. Ik heb gelukkig
kunnen voorkomen dat ze inderdaad de buren zouden benaderen. Op het werk werd
het uiteindelijk pas bekend toen ik er wegging, in 1998.
“Op 18 september 1998 zijn alle mannenkleren de deur
uitgegaan. In mijn paspoort stond toen Sabrina, en uiteindelijk is daar op 1
juli 2014 een v’tje bij gekomen in plaats van een m’etje”.
Sabrina genoot van het leven. Ze was gelukkig met haar mooie
carrière, haar grote liefde Jeanet, en de fijne reizen die zij tot op hoge
leeftijd samen maakten. Meerdere keren zei ze dat ze hoopte dat er geen
reïncarnatie bestond, want: ‘Zo’n mooi
leven krijg ik nooit meer!’
“Dat ging goed, maar er was nog een keerpunt in 2006. Voor
die tijd leefde ik gelukkig en geaccepteerd als vrouw samen met Jeanet. Haar
kende ik sinds eind 1986 en we gingen in 1990 samenwonen. Toen in 2006 de
zorgverzekeraars hun klantenbestanden moesten oplijnen aan de Gemeentelijke
Basisadministratie, GBA, en mij ineens weer voor meneer gingen uitschelden,
werd ik boos en kwam ik fel in actie. En toen ik daar maar zeer moeizaam wat succes
mee boekte, ben ik steun in de transgenderwereld gaan zoeken. Ik kwam erachter
dat ik daar een beetje een buitenaards wezen was, want iedereen sprak er over
hormonen en de operatie. Een andere optie was er blijkbaar niet”.
Het is een heel groot voordeel dat het kan in mijn geval. Ik
wens niemand zo’n genderconflict toe, maar ik zou dit leven nu voor geen goud
meer willen missen. Het leven als vrouw”.
In 2006 kwam zij in contact met de transgenderwereld en werd zij een soort activiste. Ze vond het belangrijk om, overal waar het maar kon, haar verhaal te vertellen en voorlichting te geven over genderdiversiteit.
Geheel links: Sabrina
Sabrina overleed in 2020 op 80-jarige leeftijd.
Sabrina - Transitie zonder operatie
Als je
een aanvulling of opmerking hebt over deze site dan kun je een
mailtje sturen naar Transarchief |