Annie
Hindle was de eerste
vrouw in de VS naam maakte als
male impersonator in het variety theater. In 1891 schreef de New York
Sun dat
zij "the first out-and-out 'male impersonator' die op het New-Yorkse
theaterpodium te zien was. "
Hindle werd geboren in
Hertfordshire, Engeland in de tweede
helft van de veertiger jaren van de 19e eeuw.
Zij was een weeskind
en werd opgevoed en geadopteerd door Mrs. Ann Hindle, die haar al op
haar
vijfde jaar in kleine plaatselijke theaters liet optreden.
In Londense
music
halls trad zij op als man en zong zij liedjes die op een man waren
geschreven en
oogstte daarmee veel
succes.
In
1867 waagde ze de sprong van
Amerika, waar ze een tour
maakte langs saloons en variety theaters.
Tussen
1868 en 1886 trad zij op
in Amerikaanse variety shows
en had zij toen weinig tijd voor andere zaken. Ze was flexibel en trad
behalve
solo ook op in minstrel shows. Af
en toe
speelde zij ook rollen in kleine drama’s die in die tijd aan
het eind van iedere
variety voorstelling
werden opgevoerd.
In de jaren 1870 was zij kort
manager van de Grand Central
Variety Hall in Cincinnati, Ohio, maar door de weinige belangstelling
als
gevolg van de financiële crisis werd dit theater gesloten.
Hindle’s was inmiddels door de
positieve kritieken reviews
bij het Amerikaanse publiek zeer popular geworden. Eén van de recensentenschreef over haar:"Miss Hindle is of medium stature, with
a pleasing figure and voice. The Lingard style of business [that is,
playing
both male and female parts] is the lady's forte. . . . The changes were
cleverly executed and the songs given with a vim and dash that was
really
refreshing" (Review of a performance at the Metropolitan Music Hall,
Washington, D. C. "Music Halls," New York Clipper, December 19,
1868).
Hindle trouwde in 1868
met de
zangkomiek Charles Vivian,
maar na zes weken gingen zij hun eigen weg. Volgens de historicus
Laurence
Senelick had Hindle geweigerd het huwelijk te consumeren en zou Charles
haar hebben
geslagen.
Tot een echtscheiding kwam het echter niet.
In 1878 zou zij
volgens de
Clipper zijn getrouwd met de minstrel acteur W. W. Long, maar dit is
nooit
bevestigd. Hindle heeft ook nooit met hem opgetreden of met hem samen
gereisd.
Vanaf die tijd begon Hindle
zich steeds manlijker voor
te doen, sprak zij
met een lage stem en bewerkte zij haar gezicht zo dat deze leek op een
stoppelbaard. Ze zong ook macho zangnummers, zoals “Racketty Jack” en
“Do Not
Put Your Boots on a Man When He’s Down”, militaire nummers die in die
tijd na
de Burgeroorlog enorm populair waren.
Hindle bleef nog jaren populair.
Een
recensent uit Texas schreef: "Annie Hindle has proved a great success.
As
a male impersonator her sex is so concealed that one is apt to imagine
that it
is a man who is singing" (Review of a performance at the Adelphi
Theatre,
Galveston, Texas. "Variety Halls," New York Clipper, December 16,
1876).
In het
begin van de jaren 1880
kwam haar carrière in een
neerwaartse beweging. In 1886 trouwde ze voor de tweede maal in Grand
Rapids,
Michigan, met haar kleedster Anna Ryan toen haar theatergroep een
tournee
maakte door het Midden-Westen.
Dat
gebeurde
door een plaatselijke dominee van de Baptistenkerk op een avond na
Hindles
optreden. Hindle noemde zich Charles en was als man gekleed terwijl
zijn bruid haar
jurk droeg. Gilbert Sarony, een female
impersonator van Hindle’s
toneelgezelschap en een plaatselijke bankbediende die van de straat was
geplukt
waren de getuigen.
Het huwelijk bleef in Grand Rapits niet onopgemerkt
en
zorgde voor veel ophef in de plaatselijke nieuwsbladen. Hindle
werd verklaard een
echte
man te zijn en haar carrière
als male impersonator was ten einde.
Het variétégezelschap werd
ontbonden en
Hindle vestigde zich met zijn echtgenote in Jersey City in de staat New
Jersey.
De twee bleven samen tot Anna’s overlijden in 1891 en droegen al die
tijd
droegen beiden vrouwenkleding.
Enkele maanden was Hindle nog te zien in
een
New-Yorkse beer garden. Vervolgens trouwde ze voor de derde maal,
wederom met
een vrouw genaamd Louise Spenghel. Ze
probeerde
nog een comeback te maken in het vaudeville-theater en trad met een
klein theatergezelschap
op tot in het begin van de 20e eeuw.
Het is niet bekend wanneer
deze opmerkelijke
vrouw is overleden.