Matilda Alice Powles a.k.a. Vesta Tilly (1864-1952)



Dertig jaar was Vesta Tilley de beroemdste en best betaalde male impersonator in de Britse en Amerikaanse theaterwereld. De naam "Vesta" refereert aan de Romeinse godin Vesta, godin van huis en haard en aan een merk veiligheidslucifers. "Tilley" was Matilda’s bijnaam.
 
Tilley werd geboren in 1864 in Worcester. Haar vader was een komedie acteur, tekstschrijver en music hall producent.
Op zijn aandringen stond Matilda al op driejarige leeftijd op het toneel. Op haar zesde speelde zij haar eerste rol in mannenkleren als  "The Pocket Sims Reeves", refererend aan de toen beroemde operazanger Sims Reeves en zong nummers uit diens repertoire om de illusie te versterken. Vesta speelde graag mannenrollen: "Ik had het gevoel dat ik me beter kon uitdrukken als ik als jongen gekleed was."
Onder hoede van haar vader maakte zij een tournee langs verschillende steden.



Zij had zoveel succes dat zij op haar elfde genoeg verdiende om haar ouders en broers en zusters daarvan te kunnen onderhouden. 
De eerste tien jaar van haar carrière werd Vesta op affiches meestal aangekondigd als 'the Great Little Tilley', later (in april 1878) werd dit veranderd in Vesta Tilley. Haar vader schreef liedjes voor haar zoals het sentimentele lied 'Poor Jo' over een kind uit een werkhuis dat van de honger omkwam

Vesta Tilley trouwde met de eigenaar van een keten van musichalls onder de naam "Hippodrome" waar Vesta regelmatig optrad.

 

In haar liedjes werd  met van alles de spot gedreven en werden allerlei personen op de hak genomen. vaak jonge mannen die zich niet al te netjes gedroegen, zoals 'Burlington Bertie from Bow” over een chique decadente dandy die woont in een chique Londense buurt en leeft van het geld van zijn vader en dat verpatst aan dure sieraden en kleren voor hun vriendin en 'The Seaside Sultan' een kantoorbediende die zijn vakantie in een Engelse badplaats doorbrengt.

Vesta Tilley trouwde in 1890 na een romance met Albert Fisher uit Birmingham met music-hall eigenaar Walter de Frece. Haar roem was toen al tot grote hoogte gestegen. De Frece bezat een hele keten van music-halls onder de naam "Hippodrome" waar Vesta regelmatig optrad. Als ware professional werkte zij maanden aan een nieuw type dat zij op de planken wilde brengen. Naarmate haar publiek meer uit mensen van gewone komaf bestond, werden er meer met van alles de spot gedreven en allerlei personen op de hak genomen. Zij zong liedjes als 'Girls are the Ruin of Men', 'Following in Father's Footsteps', 'The girls I've left behind me' en 'Naughty Boy'. In komische stukken (pantomimes) speelde zij de rol van prins ('Pertiboy' en 'Beauty and the Beast'). Andere rollen waren die van 'Robinson Crusoe', 'Dick Whittington' en kapitein Tra-la-la in 'Sinbad'.


Tilley was niet alleen bij de mannen, maar ook bij de vrouwen uit het publiek zeer populair die haar zagen als een symbool van onafhankelijkheid en werd omschreven als  “The most perfectly dressed young man in the house".


Gedurende eerste wereldoorlog steeg haar populariteit tot grote hoogte, toen zij optrad voor militairen en liedjes zong over soldaten en jonge mannen in de zaal aanspoorde zich aan te melden bij het leger werd daarom Britain's best recruiting sergeant” genoemd. Zij zong liedjes over soldaten zoals 'Tommy in the Trench', 'Jack Tar Home from Sea', "The Army of Today's All Right" en 'Jolly Good Luck to the Girl who Loves a Soldier'. , omdat zij tijdens haar show jonge mannen aanspoorde zich aan te melden voor het leger.


Er waren in die tijd meer vrouwen die als man optraden, zoals Bessie Bellwood, Ella Shields, Hetty King, Fanny Robina en Millie Hylton. Tilley moest haar vrouwelijkheid buiten haar optreden wel duidelijk onderstrepen om zichzelf tegen kritiek te beschermen door in haar publiekelijk optreden een bontjas en sieraden te dragen.

Tussen 1919 en 1920 maakte zij een afscheidstournee. Het geld dat zij hiervoor ontving gaf zij weg aan liefdadigheidsinstellingen die zich inzetten voor kinderen.
In 1920 trad zij in het Coliseum Theatre in London voor het laatst op.
ZIj was toen 56.


Music hall was een vorm van Brits theateramusement dat vanaf het begin van het Victoriaanse tijdperk, vanaf ongeveer 1850, tot aan de Grote Oorlog Music hall is een vorm van Brits theateramusement dat populair was in het Victoriaanse tijdperk, vanaf ca. 1850 tot 1914. Music hall was een mengeling van populaire liedjes, komedie, speciale acts en variété-entertainment soms wat gewaagd met opzwepende liedjes en komische acts. In Noord-Amerika was vaudeville in sommige opzichten vergelijkbaar met de Britse Music Hall. Na 1918 ging deze vorm van entertainment over in variété.



Film

After the ball (1957)


Biopic over het leven van de 19e-eeuwse zangeres Vesta Tilley, die optrad als een van de eerste drag kings en later trouwde met een man uit de Engelse adel.Hoofdrollen: Patricia Kirkwood, Laurence Harvey, Jerry Stovin

Berlington Bertie from Bo

Burlington Bertie (1972) - Julie Andrews

In 1934 verscheen haar autobiografie Recollections of Vesta Tilley. Vesta overleed in Londen in 1952 op 88 jarige leeftijd. Zij werd bij haar man begraven op Putney Vale Cemetery. Op het graf werd een zwartgranieten steen geplaatst

You Tube

Film clip of Music Hall Star and Male Impersonator Vesta Tilley 1920

zie ook: Drag Kings