De bordeelhouders waren in de negentiende eeuw bijvoorbeeld in Amsterdam voornamelijk mannen, maar leunden sterk op vrouwen.
Een berucht voorbeeld aan het eind van de 19e eeuw was Van Os. In zijn bordeel werden Franse meisjes onder misleiding aan het werk gezet. Alida Turksma, bijgenaamd de Turksche mama, was op de wallen een bekende besteedster die meisjes opving die in de stad aankwamen, grote schulden liet maken bijvoorbeeld voor een mooie japon om zo "goed voor de dag te kunnen komen", maar al snel door hun geld heen raakten en in de prostitutie verzeild raakten.
Zag men destijds een meisje loopen:
Door hulp van Aal werd ze besteld,
Bij haar in huis kon men haar koopen,
Daarvoor kreeg ze procentengeld.
En Aal, ‘de Turksche mama’
Ondanks haar twee 'n zeventig jaren;
Ja, Aal ‘de Turksche mama’
Liep toch maar steeds de ‘maagjes’ na.
tekst Eduard Jacobs
In 1911 werd het bordeelverbod afgekondigd; de organisatie van de prostitutie werd verboden. De prostitutie ging ondergronds, en pooiers gingen weer een grote rol spelen. Dit ging nogal eens gepaard met andere vormen van criminaliteit. De journalist Van Dijkhuizen (1926) beschrijft bijvoorbeeld hoe in de jaren twintig georganiseerde groepen pooiers prostituees dwongen hun klanten te beroven. Ook Groothuyse (1993) schrijft dat sommige pooiers hun vrouwen verboden vaste klanten te nemen omdat het hun belangrijkste taak was hoerenlopers te bestelen.Kennelijk kwam het rond 1880-1890 voor, dat prostituees aan of voor de deuren van bordelen, bierhuizen en dergelijke, klanten lokten, zelfs tot op de hoeken van de straat met woorden als “Dag schat, lekker aan de wandel?” of wat directer: “Zal ik je even lekker verwennen”.
In 1889 voerde de gemeente een tippelverbod in. Prostituees mochten niet meer in de deuropening klanten lokken. Op de openbare weg heen en weer bewegende vrouwen werden geverbaliseerd.
Ook mannen probeerden als vrouw gekleed mannen aan de haak te slaan om te kunnen overleven. Daar hadden de agenten van bureau Warmoesstraat een hele dagtaak aan. In 1935 waren er 1176 processen-verbaal wegens tippelen. Het gevolg was dat veel tippelaarsters uitweken naar de nieuwe wijk ‘de Pijp’ dat zich aan het eind van de 19e eeuw had ontwikkeld tot een uitgaansbuurt met cafés en danshuizen. De rosse buurt in die wijk verdween echter langzaam maar zeker. In de jaren '20 en '30 waren de café-chantants en tingeltangels daar weer verdwenen. De cafés die bleven bestaan werden gewone buurtcafés. Prostituées mochten weliswaar nu niet meer tippelen, maar wel achter het raam zitten met een rood licht met de gordijnen op een klein kiertje.