Hannah Snell (23 april 1723-8 februari 1792) was een Britse vrouw die zich als man vermomde en soldaat werd. Snell ging in militaire dienst onder
de naam “James Gray”, aanvankelijk om haar vermiste echtgenoot te
zoeken. Ze diende in het regiment van generaal Guise in het leger van
de hertog van Northumberland en daarna bij de mariniers.
Hannah Snell werd op 23 april 1723
geboren in Worcester, Engeland. Locals beweren dat ze als kind al
soldaatje speelde. In 1740 verhuisde ze naar Londen en trouwde op 18
januari 1744 met James Summes. Ze noemde zichzelf Bob Corigan zodat ze
kon vechten. In 1746 beviel ze van een dochter,
Susannah, die een jaar later overleed. Snell leende een mannenpak van
haar zwager James Gray, nam zijn naam aan en ging op zoek naar Summes,
die haar in de steek had gelaten terwijl ze zwanger was van zijn kind.
Later hoorde ze dat haar man was geëxecuteerd voor moord. Volgens haar
verhaal sloot ze zich aan bij het regiment van John Guise, het 6th
Regiment of Foot, in het leger van de hertog van Cumberland tegen
Bonnie Prince Charlie en deserteerde toen haar sergeant haar 500
zweepslagen gaf. De chronologie van haar leven maakt het echter zeer
onwaarschijnlijk dat ze ooit in het regiment van Guise heeft gediend en
dit deel van het verhaal is waarschijnlijk een verzinsel. Na de dood van haar dochter verhuisde
ze naar Portsmouth en ging bij de marine. Op 23 oktober 1747 ging ze in
Portsmouth aan boord van het schip Swallow. Het schip vertrok op 1
november naar Lissabon. Haar eenheid stond op het punt Mauritius binnen
te vallen, maar de aanval werd afgeblazen. Haar eenheid zeilde
vervolgens naar India. In augustus 1748 werd haar eenheid
naar een expeditie gestuurd om de Franse kolonie Pondicherry in India
te veroveren. Later vocht ze ook in de slag bij Devicottail in juni
1749. Ze raakte elf keer gewond aan haar benen. Ze werd ook in haar lies geschoten en
om te voorkomen dat haar geslacht bekend zou worden, gaf ze een
plaatselijke vrouw opdracht de kogel eruit te halen in plaats van zich
te laten verzorgen door de chirurg van het regiment. In 1750 keerde haar eenheid terug
naar Groot-Brittannië en reisde van Portsmouth naar Londen, waar ze op
2 juni haar geslacht onthulde aan haar scheepsmaten. Ze vroeg de hertog
van Cumberland, het hoofd van het leger, om haar pensioen. Ze verkocht
haar verhaal ook aan de Londense uitgever Robert Walker die haar
verhaal, The Female Soldier, in twee verschillende edities publiceerde.
Ze begon ook op het toneel te verschijnen in haar uniform, ze
presenteerde militaire oefeningen en zong liedjes. Drie schilders
schilderden haar portret in haar uniform en The Gentleman's Magazine
deed verslag van haar beweringen. Ze werd eervol ontslagen en het Royal
Hospital in Chelsea erkende Snells militaire dienst in november
officieel en kende haar in 1750 een pensioen toe (verhoogd in 1785),
een zeldzaamheid in die tijd. Hannah trok zich terug in Wapping en
begon een pub met de naam The Female Warrior (of The Widow in
Masquerade, de verhalen zijn het er niet over eens) maar dat duurde
niet lang. Halverwege de jaren 1750 woonde ze in Newbury in Berkshire.
In 1759 trouwde ze daar met Richard Eyles, met wie ze twee kinderen
kreeg. In 1772 trouwde ze met Richard Habgood uit Welford, ook in
Berkshire, en de twee verhuisden naar de Midlands. In 1785 woonde ze
met haar zoon George Spence Eyles, een klerk, in Church Street, Stoke
Newington. In 1791 verslechterde haar
geestelijke toestand plotseling. Op 20 augustus werd ze opgenomen in
het Bethlem Hospital. Ze stierf op 8 februari 1792
