Catalina de Erauso Pérez de Galláraga (1592-1650)

 

Catalina de Erauso kwam uit een familie van soldaten. Ze werd geboren in San Sebastián (Spanje) en was voorbestemd voor het klooster. Nog voordat zij haar geloften had gedaan op haar vijftiende verliet zij het nonnenklooster nadat zij daar was gegeseld. Sinds haar vierde toen ze in het klooster werd opgenomen was zij nog nooit op straat geweest.
Ze kleedde zich als man en noemde zichzelf "Francisco de Loyola" en vertrok voor een lange reis naar Valladolid. Van daaruit ging ze naar Bilbao, waar ze zich aanmonsterde op een schip en uiteindelijk aankwam in Chili waar ze naam Alonso Díaz Ramírez de Guzmán aannam. Zij diende onder verschillende kapiteins in de Arauco-oorlog, waarin ook haar broer meevocht, zonder haar te herkennen.

Na een gevecht waarbij zij een man doodde was zij zwaargewond. Op haar doodsbed onthulde zij haar ware sekse. Maar na een paar maanden herstelde zij zich en vertrok naar Guamanga. Om aan een nieuw incident te ontkomen biechtte zij haar sekse aan bisschop

Fray Agustín de Carvajal. Deze introduceerde haar in een klooster. Haar verhaal verspreidde zich over de oceaan. In 1620 liet de aartsbisschop of Lima haar bij zich komen . In 1624 keerde ze terug naar Spanje. Ze ging naar Rome en reisde door Italië. Haar roem had intussen zulke grote vorm aangenomen dat de paus haar toestond mannenkleren te dragen. Er werd van haar door Francesco Crescenzio een portret geschilderd (dat helaas verloren is gegaan). Terug in Spanje schilderde iFrancisco Pacheco (Velázquez’s schoonvader) haar in 1630.

In 1645 vertrok zij weer uit Spanje om in Nieuw Spanje dienst te nemen inde vloot van Pedro de Ursua. Zij muilezeldrijver op de weg van Veracruz. In tussen nam zij een nieuwe naam aan: Antonio de Erauso. Zij overleed in 1650 in Cuetlaxtla (Nieuw-Spanje). Pietro Della Valle beschrref haar in een brief uit 1626 vanuit Rome als groot en met een sterk mannelijk uiterlijk en borsten als van een jong meisje als gevolg van een Italiaanse medische ingreep. Haar gezich was niet lelijk, maar was getekend door haar leeftijd. Zij leek meer op een eunuch dan een vrouw. Ze was gekleed als een Spanjaarden droeg een zwaard.

In 1625, schreef Juan Pérez de Montalván een komedie over haar. Ook verschenen over haar leven enkele boeken. In 1943, maakte Emilio Gómez Muriel een film over haar leven (La Monja alferez – De non van Alvarez), waarin of María Félix de rol van Erauso speelde. Een tweede film met dezelfde titel met in de hoofdrol Esperanza Roy, werd in 1987 uitgebracht in Spanje.
In 2013 werd er in Spanje opnieuw een toneelstuk over haar leven opgevoerd.