Tot in de jaren ’70 was er veel onbegrip en onkunde over transseksuelen en heersten er veel vooroordelen. Door de Gereformeerde kerk en predikers van de Islam worden transgenders (net als homoseksuelen) nog steeds als "zondig" gezien en krijgen zeker niet het heilige zegen van de Heer. Van die kant hoeven transgenders totaal geen steun te verwachten. 

Geslachtsaanpassende behandelingen (zeker bij kinderen) zien zij niet als een oplossing en keren zij zich om die reden tegen de nieuwe transgenderwet. De organisatie Gezin in Gevaar keert zich tegen geslachtsaanpassende operaties om godsdienstige opvattingen en pleit voor “het door God gegeven gezin” en bestrijdt “de aanvallen van de gender-ideologie, de lhbt-dictatuur en seksualisering van kinderen.”
In de media worden steeds vaker meningen verkondigd dat de verwarring omtrent genderdiversiteit en gevoelens “in een verkeerd lichaam te zijn geboren” het gevolg is van een gebrek aan erkenning door de wereld en ”het  naar binnen keren van maatschappelijke woede”.

Sommige ouders reageren nog steeds met onbegrip op het feit dat hun zoon of dochter zich niet gedraagt zoals van jongens of meisjes wordt verwacht. Ook de partners hebben er vaak moeite mee.

Vroeger was het vrijwel onmogelijk om een normale baan krijgen. In het onwaarschijnlijke geval dat je door collega’s werd geaccepteerd, had je nóg de juiste papieren niet. Pesterijen en vernedering waren voor hen een bijna dagelijkse praktijk. Artsen die wilden helpen, werd verweten dat ze sneden in een gezond lichaam. Hun patiënten zouden geestelijk in de war zijn en dus voer zijn voor psychiaters, niet voor hormoonartsen en chirurgen.

Transgenders die in de jaren '60 en '70 te maken kregen met psychiaters, hadden vaak weinig goeds van hen te verwachten. Zij stonden officieel te boek als mensen met een "monosymptomatische psychose" of mensen met een trauma. Er werd gewerkt met elektroshocks en eindeloze therapieën. De overtuiging tot het andere geslacht te behoren moest uit het hoofd worden uitgepraat.

De overheid had voor hen weinig begrip. Om de goede zeden te handhaven mochten mannen in veel Nederlandse steden door een politieverordening niet als vrouw over straat en werden zij gearresteerd als zij daarop werden betrapt.

In 1970 werd in Ilpendam de woonwagen van een transvrouw door intolerante dorpelingen in brand gestoken om haar verstaan te geven dat zij als transgender niet welkom is in het dorp. “Ze gedroeg zich te opvallend” zegt de een, en "meneer was niet goed voor onze naam" zegt een ander..

In 2006 weigert een school in Zoetermeer de 7-jarige Joey als leerling. De reden: hij voelt zich een meisje en gedraagt zich ook zo.

Op het werk en op school kreeg een aanzienlijk deel van de transgenders negatieve reacties vanwege hun trans-zijn. Respectievelijk 20% en 25% van degenen die daar conform hun genderidentiteit leven. Meestal ging het om afkeurende blikken en flauwe grappen”. Van hen stapte slechts 6% naar de politie en 6% wendde zich tot een antidiscriminatiebureau.

Bron: Worden wie je bent - Het leven van transgenders in Nederland / Saskia Keuzenkamp . - Sociaal en Cultureel Planbureau Den Haag, november 2012

Helaas zijn de reacties in je omgeving niet allemaal even positief als je vertelt dat je een transgender bent. Zij lijken het niet te begrijpen. Ouders zijn ook bang voor de haat die hun kinderen kunnen ervaren, dat zij gepest, geslagen of in het ergste geval vermoord zouden worden.

De 32-jarige Amerikaanse Jennifer Gable, die plotseling was overleden aan het gevolg van een hersenaneurisma, werd niet begraven onder haar naam Jennifer, maar onder haar geboortenaam Geoffrey. Haar vrienden waren geschokt om te zien dat Jennifer in een open kist was gelegd als man, met kort haar en een pak aan.

In Pakistan werden in 2015 vier transgendervrouwen binnen enkele weken na elkaar vermoord. Twee motorrijders openden het vuur op een groep vrouwen die op de hoek van een drukke straat in Rawalpindi stonden. Twee van hen stierven ter plekke en één overleed de volgende ochtend in het ziekenhuis. Vier anderen raakten gewond. De aanvallers waren waarschijnlijk mensen die niet blij waren met de aanwezigheid van transgenders in de buurt. De schietpartij kwam minder dan een week nadat het verbrande en verminkte lichaam van een andere transgender werd gevonden in de buurt Van een bushalte  in Islamabad. Volgens de politie was deze 30-jarige vrouw gewurgd.