In 1997 kwam er onder de naam De Lellebel een nieuw en nog steeds bestaand travestietencafé in de Utrechtsestraat in Amsterdam. Café Lellebel opende twintig jaar
geleden min of meer per ongeluk zijn deuren. Toen oprichter en uitbater
Hans Wijtenburg (59) in een bar op het Rembrandtplein werkte, kwam hij
vrijwel dagelijks langs het pand waarin de Lellebel nu is gevestigd.
Het stond te huur. "Ik ging eens informeren bij de
eigenaar. Eigenlijk had ik het plan een multiculturele bar in de
Bijlmer te openen, maar daar lagen de huren te hoog." Omdat hij als Desirée dello Stiletto
al jaren travestieshows deed, besloot Wijtenburg er een multiculturele
travestiebar van te maken. "Je kunt het je niet voorstellen,
maar in het begin was alles hier van koper, en verder was het nogal
kaal. Ik had helemaal niks," zegt Wijtenburg, gezeten aan de bar van
het tegenwoordig nogal barokke café Lellebel, waar ruches, baldakijnen,
gouden spiegels en posters van dragqueens het beeld bepalen. Het lege, koperen interieur werd in
de begintijd opgevrolijkt door ondergoed. "Mijn vriend verkocht
lingerie op de Wallen. De slechte of onverkoopbare exemplaren
gebruikten we hier als decoratie. Aan het plafond, aan de muren: overal
hingen slipjes. Café 't Mandje heeft stropdassen, wij hadden lingerie." Op 22 november 1997 werd Lellebel
geboren. De beroemde Amerikaanse dragqueen Nicky Nicole fungeerde als
vroedvrouw, en knipte bij wijze van navelstreng een pantykous door,
terwijl buiten een koor Balkanliederen ten gehore bracht. Wijtenburg:
"Er stond een rij tot aan het Rembrandtplein." Hoe een standaardavond in het café
eruitziet? "Die bestaat eigenlijk niet, ik heb niet zo'n vat op wat er
binnenkomt. De ene avond lijkt het hier wel een pottenbar, dan weer
maken vooral homo's de dienst uit. De gemene deler is dat iedereen zich
hier op zijn gemak moet voelen." De Lellebel heeft een breed scala aan bijzondere gasten. "Van alles waait hier binnen, van advocaten tot putjesscheppers." Volgens Wijtenburg zijn het lang niet
alleen lhbt'ers en travestieten die het café frequenteren. "Een
tijdlang kwam hier een man die zich graag als cowboy verkleedde. Met
hoed, laarzen, alles. Dan kun je in het Amsterdamse nachtleven maar op
weinig plekken terecht, dus kwam hij hier. Hij had een koffer
cassettebandjes bij zich, en mocht dan wat liedjes zingen. Perfect
gelukkig was hij dan." Het open podium in de Lellebel is een
belangrijk onderdeel van de cultuur van het café. "Iedereen moet hier
wat kunnen opvoeren en wordt met aandacht onthaald. Of het nu een lied
of een gedichtje is." En over de legendarische Corrie
Broccoli, inmiddels overleden. "Zij was zo fantastisch," zegt
Wijtenburg over de dragqueen die groot fan van Corry Brokken was. In het dagelijks leven was hij
acoliet bij een orthodox katholieke gemeenschap. En dan kwam zij hier
's avonds de sterren van de hemel zingen..." Broccoli, een drag die
alleen een simpel lijntje onder haar ogen trok, was populair tot in
Volendam. Wijtenburg: "De fans kwamen speciaal voor haar." Vanaf het begin is de Lellebel een veilige haven voor transgenders geweest,
Bron: 20 jaar Lellebel: 'Alles waait hier binnen, van advocaten tot putjesscheppers' Jesse Beentjes, 19 oktober 2017
Als je
een aanvulling of opmerking hebt over deze site dan kun je een
mailtje sturen naar Transgenderarchief
