Desiree dello Stiletto / Tante Dees (Hans Wijtenburg)


Foto: Bert Woudstra

Drag-mama Miss Desirée dello Stiletto (ook bekend als Tante Dees) bestiert Hans Wijtenburg al sinds 1997 café de Lellebel in de Utrechtsestraat vlak bij het Rembrandtplein in het hartje van Amsterdam.

"Een echte showtravestiet ben ik niet. Ik probeer toch meer op een vrouw te lijken dan op een aangeklede modepop. 'Als Desiree straal ik iets heel anders uit dan als Hans. Het karakter is misschien wel hetzelfde, maar ik uit me anders. Als vrouw ben ik veel vrijer, durf ik mensen meer uit te dagen. Niet dat ik een bitch ben, maar ik voel me zekerder, slagvaardiger.

Toch is het niet zo dat ik daarom ook echt vrouw zou willen zijn. Ik heb geen gespleten gevoel, ik blijf Hans. Ik ben ook geen travestiet uit onvrede over mijn man-zijn. Desiree is een rol die ik speel, een masker dat ik opzet. Je hebt je maniertjes, je oogopslag. Ik sta hier, in mijn café De Lellebel, als dame achter de bar. Het gaat automatisch: je draait een knop om in je hoofd en je bent Desiree. Op de stem na is alles anders, ook het woordgebruik. Ik denk er nauwelijks over na hoe dat nou eigenlijk zit.

Hans begon in 1983 met travestieoptredens:  
"Het is ooit als een grap begonnen. Met een Missverkiezing in een queens pub in Eindhoven. Ze zochten kandidaten en haalden me over om mee te doen. Even in de twintig was ik. Met knikkende knieën stond ik op het podium te playbacken. Ik had een tijgerpakje aan, met een beige baret. Na de pauze droeg ik een lange, doorzichtige jurk en een kroon van bloemen in m'n haar. Ik werd derde en had voor altijd de smaak te pakken. Het was een heel aparte ervaring, die metamorfose. Zo gauw je die kleren aanhebt en je bent opgemaakt, voel je je helemaal anders.
De volgende stap was dat ik samen met een vriend, Nico, het duo Josephine en Daphne ben begonnen. Daarmee deden we allerlei komische acts, door het hele land. Zo heb ik van de travestie mijn beroep gemaakt. Eerst als Miss Dizzy. Ik werd ook wel Daisy genoemd, madeliefje, dat vond ik wel leuk. Daisy werd Desiree en daar heb ik toen Stiletto aan toegevoegd. Dat staat zowel voor scherp als voor naaldhakken.'

"Ik kom uit een arbeidersgezin en mijn ouders vonden het maar niks dat ik homo was. Wat dat betreft heb ik een moeilijke jeugd gehad. Van huis weggelopen, naar Amsterdam gegaan, beetje rondgezworven, weer terug naar huis en toen op mezelf gaan wonen. Mijn moeder heeft het pas geaccepteerd op haar sterfbed. Toen zei ze: "Jongen, veel plezier met je vriend." Zoiets. Dat was een openbaring, want volgens haar was het altijd wel te genezen. Ze heeft er zelfs de dokter bijgehaald, maar die was net zo ouderwets als zij.

Ook aan de pastoor had ze weinig: hij had nog nooit van het verschijnsel homoseksualiteit gehoord. Ik nam mijn vrienden wel mee naar huis, maar mijn ouders noemden ze nooit bij hun naam. Ik heb zes jaar een vriend gehad, Rob, en ze hadden het altijd over "die vriend van jou". Dat ik uiteindelijk ook nog als vrouw het toneel op ging, hebben ze helemaal niet kunnen begrijpen. Na de dood van mijn moeder heeft mijn vader het nog wel geprobeerd. Hij is met zijn vriendin naar een voorstelling gekomen, maar halverwege is-ie weggelopen. Hij kon er niet tegen.'

'Toen ik in Amsterdam kwam heb ik drie jaar bij het Gak gewerkt. Op een gegeven moment werd ik gevraagd om in een homokroeg achter de bar te komen werken. Niet als travestiet, dat was ik alleen in de weekends, als ik optrad met mijn cabaretgroepje Les Sacres Soeurs. Omdat ik vond dat er voor travestieten en transseksuelen weinig uitgaansmogelijkheden zijn, ben ik in die kroeg T&T-avonden gaan organiseren. Dat heeft me altijd aangetrokken - ik heb ook liedjes over de problematiek van dat soort mensen geschreven. Er zit een stuk idealisme in. Toen die kroeg overging in andere handen en een studentencafé werd, heb ik de zondagavond als T&T-avond weten te handhaven. Gewoon, informeel gezellig bij elkaar komen. Dansen en lachen. En dan stond ik als Desiree achter de bar. Vorig jaar [1997 BW] ben ik hier, bij het Rembrandtplein, De Lellebel begonnen. Een gemixt café, waar veel homo's komen, maar ook steeds meer travestieten en transseksuelen.'

In Café Lellebel is Desirée beter bekend als Tante Dees. Zij runt deze bar nu al bijna 11 jaar. Travestie doet Daisy al sinds april 1983. Zij is begonnen als Miss Dizzy in The Queens Pub in Eindhoven, dus ook al ruim 25 jaar. Desirée heeft mede dankzij het feestcommitée 10 jaar Lellebel een lintje van de Koningin ontvangen voor al haar werk in de T & T wereld.

Op Facebook maakte Hans WIjtenburg in april 2012 bekend dat hij overweegt met het café te stoppen en op zoek is naar een opvolger: “Na vijftien jaar aan het roer te hebben gestaan van travestiecafé Lellebel, wordt het tijd om afscheid te nemen. Vele stormen hebben we samen doorstaan. Tijden van veel plezier maken samen, vriendschap, lachen, dollen, zuipen en brallen zullen ook onvergetelijk zijn. Voor mij wordt het tijd om op te krassen zodat er een nieuwe frisse wind kan waaien. ‘Tante Dees’ is toe aan wat rustiger vaarwater. De snelle tijden met social media (Hyves, Twitter, Facebook, etc.), netwerken, alle hypes van nu, club nights en andere festiviteiten die door andere moderne horecagelegenheden worden georganiseerd, kan “zij” niet meer bijhouden. Daarom heb ik besloten op termijn te stoppen met café Lellebel in deze vorm. Graag zou ik willen dat Lellebel als vrijplaats voor mensen van alle genders en culturen behouden blijft. Maar de zaak is toe aan verjonging. Daarom zoek ik een opvolger die deze unieke stek (enige dragshowbar in Nederland) wil voortzetten.

bron: Hans Wijtenburg / Desiree dello Stiletto man/vrouw door Henriëtte Posthuma de Boer. - De Groene Amsterdammer 29 juli 1998

 

Foto: Bert Woudstra

Desiree speelde in  2015 - 2016 in het toneelstuk Bagage (2015-2016) en Lellebel de musical (2017-2018)



Foto: Bert Woudstra
Als je een aanvulling of opmerking hebt over deze site dan kun je een mailtje sturen naar Transgenderarchief