Nickie Nicole (Nicholas Carter)

Portret van Nickie Nicole

Nickie (vroeger Nicky) Nicole is het pseudoniem van Nicholas Carter (Brooklyn, New York, 8 april 1969), een van oorsprong Amerikaanse travestiet of drag queen, die vooral in Nederland bekendheid kreeg. Nickie Nicole is een van de bekendste Nederlandse travestie-artiesten, die jarenlang optrad in de Reguliersdwarsstraat en op talloze plaatsen elders in het land.Naar eigen herinnering probeerde zij al op 7-jarige leeftijd om Scarlett O'Hara uit Gone with the Wind na te spelen.
Als puber zag Nicholas er vrij androgyn uit en op zijn 17e of 18e deed hij voor het eerst mee aan een talentenjacht, waarbij hij met Ring My Bell de derde prijs won.
Dit smaakte naar meer en met vallen en opstaan wist hij zich steeds beter te presenteren. In een boy bar ging hij in drag werken als cocktailserveerster en presentatrice en kreeg hij ook verschillende rolletjes in musicals.
Hij ging studeren aan de Fashion Academy in New York en toen hij in 1988 bij vrienden in Parijs op bezoek was, stelden die voor om een weekendje naar Amsterdam te gaan. Het was voor Nicholas de eerste kennismaking met de stad en hij was meteen onder de indruk van de vriendelijke mensen en de inspirerende kunstenaars.

In 1992 besloot Nicolas naar Amsterdam te verhuizen om aan de mode-academie te gaan studeren. Hij werd al snel ontdekt door Manfred Langer, de eigenaar van de roemruchte discotheek iT in de Amstelstraat. Hij verliet de academie en werd als Nicky Nicole spoedig een van de bekendste travestie-artiesten van de Amsterdamse gayscene.
Na een eerste optreden in de beruchte travestiedisco WigWam, trad hij meermalen op in de discotheken Richter (met een showtje van 15 minuten onder de naam "Nicky's Fifteen"), iT en Roxy. Begin jaren '90 was er in de Exit "In gesprek met Nicky" waarbij Nicky Nicole op een bank in gesprek ging met gasten. Dit was de aanleiding om het groter aan te pakken, met als resultaat de fameuze "Nicky Nicole Shows", die van 1993 t/m 1995 in de populaire gaydancing Havana gehouden werden:
In de Reguliersdwarsstraat trad Nickie Nicole ook op in de discotheken Richter en Exit en had hij de populaire Nickie Nicole Shows in danscafé Havana. Vervolgens trad hij jarenlang op bij talloze kleine en grote feestelijke gelegenheden, openingen, recepties e.d.
Deze optredens werden georganiseerd door zijn toenmalige manager Siep de Haan, die vanuit de Havana ook talloze andere evenementen in de Reguliersdwarsstraat organiseerde. Nadat de Havana te klein was geworden, werd de Nicky Nicole Show voortgezet in de RoXY, waar Nickie ook de maandelijkse Tea Dance presenteerde.

Landelijke bekendheid kreeg Nickie Nicole door op te treden als juryvoorzitter in de door Robert ten Brink gepresenteerde Travestie Show, die van voorjaar 1995 t/m 1997 op prime-time door Veronica werd uitgezonden - het enige wat haar tegenstond is dat ze niet haar kenmerkende half-Nederlands/half-Engelse vocabulaire mocht gebruiken:

Hij werd landelijk bekend als juryvoorzitter in het door Robert ten Brink gepresenteerde programma De Travestieshow, die van 1995 t/m 1997 door Veronica werd uitgezonden. In 2000 was Nicole deelnemer aan het televisieprogramma Big Brother VIPS.
Nickie Nicole beheerde enige jaren in de Daniël Stalpertstraat 76 in Amsterdam een inmiddels weer gesloten winkel in kleding voor travestieten, onder de naam Queens & Co.
Later begon hij ook met het maken van digitaal vervaardigde schilderijen, Deze werden in juni 2008 voor het eerst tentoongesteld tijdens de feestelijke opening van een expositie in de trendy Supperclub in de Jonge Roelensteeg in Amsterdam:
In maart 1995 verscheen zij op de cover het lifestyle magazine Esquire

Nickie Nicole is van begin af aan hostess geweest van het gay-event Salvation, presenteerde jarenlang regelmatig avonden in de Exit en uiteenlopende andere evenementen in en buiten de Reguliersdwarsstraat. Bijvoorbeeld op de RUSH-parties, die in 2004 wekelijks in Escape en in 2005 in Marcanti gehouden werden.En toen de oprichters van de ARC begin 2008 bijvoorbeeld het voormalige YouII aan de Amstel ombouwden tot Club Roque, ging Nickie daar de donderdagavond presenteren.

Handelsmerk van Nickie is het bitchy optreden: charmant en tegelijk heel venijnig. Deze stijl was al in New York ontwikkeld, waarbij o.a. de Barbie-pop een voorbeeld was, zoals hij in het boek Cherchez la femme van Marjolein Rotsteeg uit 1996 vertelt:
"Ik zie mezelf als een levende Barbie-pop. Als klein jongetje kocht mijn moeder altijd Barbie-poppen voor me. Ik had Barbie en Christie. Ken niet. Die zag er veel te nichterig uit! De jaren vijftig, zestig en zeventig zijn bronnen van inspiratie voor me. De kleuren, Elvis-films, de meisjes met naar buiten gekruld haar, de bleke make-up met lange wimpers en roze lippen, Dior, Chanel. Joan Rivers is ook een bron van inspiratie. Zij maakt grapjes ten koste van zichzelf. Haar eigen onvolkomenheden maakt ze zelf belachelijk. Daarmee neem je andere mensen de wapens uit handen."

Afscheid en terugkeer
Na 17 jaar in Amsterdam te hebben gewoond, besloot Nickie Nicole in 2009 weer terug te keren naar haar familie in New York. Op 18 juli werd met een bescheiden feestje in de Kerkstraat, Amsterdams oudste homostraat, afscheid genomen van één van de bekendste drag queens, niet alleen van de Reguliersdwarsstraat, maar van heel Nederland.
Het afscheid bleek echter niet definitief en duurde ook niet lang, want in 2010 kwam Nickie al weer regelmatig naar Amsterdam en werkte onder meer mee aan podcasts vanuit coffeeshop Betty, TOO! in de Reguliersdwarsstraat. Met de Gay Pride 2010 was er een expositie van haar digitale kunstwerken in Art Galerie BIHP aan de Keizersgracht en in 2012 werden deze schilderijen ook geëxposeerd in lunchroom Downtown:
Op 31 maart 2012 was Nickie Nicole weer in haar oude rol terug in de Reguliersdwarsstraat, namelijk als flamboyante host bij de opening van de nieuwe flagship store van het Amerikaanse mannenmodemerk Rufskin: Tijdens de Roze Zaterdag in Haarlem, op 7 juli 2012, stond Nickie zelfs weer op het podium, begeleid door DJ Jerry Black, eveneens een oude bekende uit de Reguliersdwarsstraat:
Ondertussen bracht Nickie Nicole meer tijd door bij familie in New York en Orlando in de Verenigde Staten en trad zelf op 5 juli 2014 in het huwelijk met zijn partner Francis. Daarnaast is Nickie aan de slag gegaan om haar kunstwerken te verwerken in een eigen nieuwe modelijn, in nauwe samenwerking met couturiers in Parijs en Berlijn.

Tijdens EuroPride 2016, toen Roze Zaterdag weer terug was in Amsterdam, was ook Nickie Nicole weer van de partij. Samen met Percy presenteerde zij het Our House-podium op het populaire gay & openminded festival Milkshake, waarop ook andere oude bekende artiesten uit de Reguliersdwarsstraat optraden, zoals Natarcia, Groovemaster Johnson en de huidige resident-DJ van de Soho Rob Boskamp.

Mokum Magazinhttp://www.mokummagazine.nl/snacks-en-leuk-grappig-nieuws-over-020/nickie-nicole/e jul 27, 2016

Op mijn negentiende kwam ik voor het eerst naar Amsterdam. Ik studeerde op dat moment in New York aan de Fashion Academy en ging op bezoek bij vrienden in Parijs. ‘Laten we er een weekendje Amsterdam aan vastplakken’, stelden ze voor. Ik wist helemaal niets van de stad af en was aangenaam verrast door al die vriendelijke inwoners en de inspirerende kunstenaars die we ontmoetten. Ook maakte ik kennis met Manfred Langer. Hij vond dat ik een show moest geven in zijn beroemde discotheek iT aan de Amstelstraat en nam me na afloop meteen onder zijn hoede.

De jaren 90 waren uniek. Uitgaan in Amsterdam was elke week een bijzondere en vrije ervaring. De uitgaansscene leek nauw verbonden met de fashionwereld en dat merkte je aan de bezoekers die echt hun best deden om zich mooi en extravagant aan te kleden. Je keek je ogen uit; leven en laten leven was het motto. Als nieuwkomer liet ik me van mijn meest glamoureuze kant zien en dat viel kennelijk in de smaak. Andersom voelde ik me hier ook echt thuis. Ik woonde in hartje centrum, genoot met volle teugen van het mode- en kunstaanbod en ontmoette lieve vrienden met wie ik tot op de dag van vandaag contact heb gehouden. Happy times!

Na zeventien jaar in Amsterdam te hebben gewoond, besloot ik om terug te keren naar mijn familie en vrienden in New York. Het werd tijd om back to my roots te gaan en om mijn levensstijl enigszins aan te passen.

Ik vind het een hele eer als Amsterdam af en toe bij me aan de bel trekt. Als ik ergens voor word uitgenodigd en een bijdrage kan leveren om een belangrijke boodschap uit te dragen, kunnen ze altijd op me rekenen. Ik kijk ernaar uit om dit jaar samen met Percy het hoofdpodium van het Milkshake Festival te mogen hosten, waarbij ik de nadruk zal leggen op hoe belangrijk het is om anderen lief te hebben en om onderlinge verschillen en diversiteit te omarmen. Ik hoop dat steeds meer mensen bereid zijn om deze liefdevolle vibe als een echo te laten doorklinken, zodat we uiteindelijk een betere en meer verdraagzame wereld weten te bewerkstelligen.

Interview Transformatie 2007 nr. 6; p 4-8

Marjolein Rotsteeg, Cherchez la femme, Travestie als fenomeen, uitg. Vassallucci, Amsterdam 1996, p. 32-36.

Als je een aanvulling of opmerking hebt over deze site dan kun je een mailtje sturen naar Transgenderarchief