Sekse registratie |
“Sekse wordt meestal
niet als gevoelige informatie
gezien”,
zegt Marjolein van den Brink. “Maar je kunt je afvragen of kennis over
geslacht
voor bepaalde organisaties noodzakelijk is voor de uitvoering van hun
activiteiten.” Wat moet bijvoorbeeld de Belastingdienst ermee, waarom
vraagt
het Waterschap ernaar of hoe zou deze kennis de kredietverlening van
een bank
beïnvloeden?
Marjolein van den
Brink heeft samen met Jet
Tigchelaar,
beiden verbonden aan het Utrecht Centre for European Research into
Family Law
(UCERF) van de Universiteit Utrecht, onderzoek gedaan naar
sekseregistratie.
Kun je het systeem veranderen zodat transgenders die zich niet 100
procent man
of vrouw voelen, zich anders kunnen identificeren? Is sekseregistratie
eigenlijk nodig?
"Mijn eerste gedachte is, meteen doen: stoppen met
registratie. Het ligt echter niet zo eenvoudig. Wat als je de grens
overgaat,
hoe doen andere landen dit? Wat zijn de consequenties voor
uitnodigingen voor
borstkankeronderzoek, voor ouderschap, voor de juridische en
maatschappelijke
positie van een eventuele X-groep en wat betekent het bijvoorbeeld voor
de
sport, de mannen- en de vrouwencompetitie? Wat zijn de opties: nieuwe
hokjes
(derde sekse, intersekse, onbepaald) of kies je dan voor helemaal geen
sekseregistratie, allemaal X’jes?)
“Vijf van deze landen
werden al in de motie
genoemd omdat
bekend was dat daar ontwikkelingen waren. De opdrachtgever (het
Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum, WODC, die het
onderzoek had
uitgezet op verzoek van het ministerie van Veiligheid en Justitie)
voegde
Duitsland toe aan de lijst omdat daar net een wettelijke bepaling over
de
registratie van baby’s met een intersekse conditie was aangenomen.”
“Eén van de deelstaten
in Australië heeft
bijvoorbeeld vijf
opties”, vervolgt ze. “M, F, unspecified, indeterminate en intersex.”
“Heb je
gehoord over Norrie?” vraagt Van den Brink. Vorig jaar oordeelde het
Australische High Court dat de sekse van Norrie op de geboorteakte kon
worden
veranderd in non-specific. En in India, waar de hijra’s nog
gemarginaliseerd
worden en vaak geen identiteitskaart krijgen, wordt langzamerhand hun
positie
beter. “Het Supreme Court heeft in 2014 de overheid opgedragen om hun
‘third gender’-status
wettelijk te erkennen.”
De functie van
bevolkingsregistratie kan
verschillen
Het is echter lastig om de buitenlandse
sekseregistratie op
een lijn te zetten met die in Nederland. De functie van
bevolkingsregistratie
kan verschillen. In Nederland hebben we een centraal
registratiesysteem, legt
Tigchelaar uit. “Sekse wordt geregistreerd in de geboorteakte en in de
basisregistratie personen (BRP, tot 14 januari 2014 de gemeentelijke
basisadministratie, GBA). Die gegevens worden steeds overgenomen,
bijvoorbeeld
voor het paspoort. Maar in Australië, in de Angelsaksische landen in
het
algemeen, is er geen gekoppeld systeem voor registratie. Dan kan het
zijn dat
wat er in de geboorteakte staat, niet overeenkomt met het paspoort.
Daar kan
bijvoorbeeld een X staan.”
“We hebben alle
Nederlandse wetgeving in kaart
gebracht
waarbij sekse specifiek vermeld wordt”, zegt Tigchelaar. “Laten brengen
door
een student”, glimlacht ze terwijl ze een rapport van 180 pagina’s van
haar
bureau pakt. Je ziet of vindt het terug in het afstammingsrecht, het
recht om
door iemand van hetzelfde geslacht gefouilleerd te worden, wetgeving
voor
gelijke behandeling, seksespecifieke rechten voor zwangere vrouwen,
dienstplicht, en ook vermeldingen in kentekenregistratie,
rijvaardigheid of
beroepen in de individuele gezondheidszorg.
“Samenvattend hebben we het eigenlijk over twee
kwesties”,
zeggen Van den Brink en Tigchelaar. De eerste is: als je aan
sekseregistratie
doet, hoe doe je dat? En de tweede is: hoe ga je om met verstrekken van
deze
gegevens vanuit de basisregistratie personen naar andere instellingen?
Ze verwachten niet dat er snel veel gaat
veranderen. “Het
blijft complexe materie. Het helpt als er druk vanuit de samenleving
is. Je
ziet ook wel beweging in Europa, dus het zal een kwestie van tijd zijn.
En
misschien wordt het ook wel een prestigekwestie, bijvoorbeeld omdat
Nederland
uitwerking wil geven aan de Yogyakarta principles (2006) over
zelfbepaling van
transgenders.”
Reactie
staatssecretaris
De verantwoordelijke bewindsvoerder, toen
staatssecretaris
Teeven (Veiligheid en Justitie), heeft in een brief van 6 maart aan de
Tweede
Kamer zijn reactie op het onderzoek, zijn visie op de resultaten en de
stappen
die hij gaat zetten, beschreven. Hij ziet niet direct eenvoudige
oplossingen
voor de problemen die door betrokkenen worden ondervonden met
sekseregistratie.
Hij constateert dat het onbepaald laten van het geslacht lastig is
omdat de
Nederlandse wetgeving verweven is met seksespecifieke verwijzingen.
Verruiming
van de opties zou tot omvangrijke wetswijzigingen kunnen leiden. Een
tweede
probleem is dat er voor de groep mensen die het betreft in de huidige
samenleving stigmatisering op de loer ligt.
Maar hij acht het belangrijk de bewustwording in
de
samenleving van de problemen die mensen kunnen ondervinden van
sekseregistratie
en het zogenaamde binaire (man/vrouw) denken, te bevorderen. Hij
verwijst naar
de intentie die de minister van OCW (en Emancipatie) in november 2014
heeft
uitgesproken meer aandacht te besteden aan seksediversiteit (sekse als
een
continuüm). Door deze bewustwording kan het besef bij overheids- en
private
organisaties groeien dat in gevallen waarin onderscheid in sekse niet
nodig is,
de vraag daarnaar ook niet wordt gesteld.
Hij belooft dat hij samen met de minister van OCW
de
bevindingen van het onderzoeksrapport en de studiedag op 13 maart zal
betrekken
bij een gesprek met de organisaties van betrokkenen over de
mogelijkheden om
maatschappelijke bewustwording hierover te bevorderen, over de wegen om
seksediversiteit onder de aandacht te brengen van overheids- en private
organisaties en over het risico van stigmatisering als er bijvoorbeeld
een
derde geslacht of een andere speciale categorie wordt geïntroduceerd.
Waarom is
sekseregistratie ooit ingevoerd?
Napoleon heeft in 1811 een ‘burgerlijke stand’
ingevoerd.
Een officiële reden voor sekseregistratie was er niet, maar de
veronderstelling
is gerechtvaardigd dat dit het mogelijk maakte jongens op te roepen
voor
dienstplicht. Ouders moesten later bij de aangifte wel de baby’s tonen,
want er
was te vaak jongetjesfraude geconstateerd: ouders die een meisje
opgaven om te
voorkomen dat hun kind kanonnenvlees zou worden. Tot een aantal jaren
geleden
botste eventuele afschaffing op de huwelijkswetgeving. Homohuwelijken
bestonden
niet en als iemand in transitie ging, moest die eerst scheiden. Er zijn
ook nu
volgens de onderzoekers nog steeds argumenten te bedenken waar
sekseregistratie
relevant kan zijn, bijvoorbeeld met het oog op borstkankeronderzoek,
maar,
schrijven ze, zaken kunnen misschien ook anders georganiseerd worden.
Sekseregistratie wordt vaak als een vanzelfsprekende zaak gezien en dan
worden
er motieven van maatschappelijke ordening en zekerheid aangevoerd.
Zijn er voorbeelden
van andere sekseregistratie nu?
Van den Brink en Tigchelaar hebben een enquête
uitgevoerd
onder ambtenaren burgerzaken. Hoe vaak heeft u iemand geregistreerd met
een
onbekend geslacht? Van de bijna 200 ambtenaren hadden er zeventien dat
wel eens
meegemaakt. Meestal werd het echter na drie maanden bijgewerkt. Er is
ook een
query uitgevoerd door het ministerie van Binnenlandse Zaken: van
hoeveel mensen
is er in het basisregister personen geen geslacht bekend? Dat bleken er
67 op
ruim 16 miljoen. “Een momentopname”, zeggen ze. “Er was maar één
persoon bij
die in Nederland was geboren. Als je je dan realiseert dat bij
inschrijving
door buitenlanders hier ambtenaren burgerzaken zich moeten baseren op
een
rechtsgeldig document dat het geslacht vermeldt, kun je je ook
voorstellen dat
dit wel eens ontbreekt.”
Als je
een aanvulling of opmerking hebt over deze site dan kun je een
mailtje sturen naar Transarchief |