Soraya van de Vorle (45),
noemt zichzelf een gelukkige vrouw. Haar transformatie bij het VUmc in
Amsterdam verliep goed en ze geniet volop van het leven. Haar enige
kritiek: lange wachttijd en weinig zorg. Nu schrijft ze een boek over
haar ervaringen rond haar geslachtsverandering. Sinds minder dan een jaar gaat Soraya
door het leven als vrouw; van top tot teen straalt zij vrouwelijkheid
uit: een verzorgd kapsel, make-up, en een open uitstraling. 41 jaar
lang was zij in strijd met haar lichaam en geslacht. Over de
behandeling bij het VUmc is Soraya zeer te spreken: "Ik zou het zo
overdoen." "Ik heb mijn hele leven mezelf moeten
beschermen en mijn vrouwelijkheid proberen te verbergen", vertelt ze.
"Ik zat niet lekker in mijn vel, was agressief, heb aan depressies
geleden, kropte al mijn frustraties op en ben verslaafd geweest aan
speed. Het laatste vlakte mijn emoties af." Waarom ze op latere
leeftijd toch de knoop doorhakte? "Ik was altijd bang voor afwijzing.
Stiekem heb ik altijd geweten dat ik een vrouw was, maar kom er maar
eens voor uit, dat is niet gemakkelijk", aldus Soraya. Jaren voordat
Soraya ook daadwerkelijk het besluit had genomen om vrouw te worden,
trad ze op in –binnen en buitenland bij een travestietenshow als Miss
Curly. Met hoge hakken, nepwimpers, nepborsten en veel make-up. "Ik kon
hier echt van genieten, we playbackten altijd dezelfde nummers, droegen
pakjes met roze veren; ik had het idee dat ik mezelf kon zijn. Ik stond
vooraf anderhalf uur mezelf op te tutten. Als de show voorbij was
schakelde ik weer terug naar mijn oude rol: de machoman. Niemand mocht
iets van mijn vrouwelijkheid te weten komen." Soraya was ronduit
ongelukkig: "Ik kwam met tegenzin mijn bed uit."
Eén jaar
voor het medische
traject bij het VUmc
begon, was Soraya al bezig met een hormoonbehandeling. Haar lichaam
onderging
een grote verandering; een zachtere huid en een voller lichaam. "Ik heb
geluk gehad dat ik op late leeftijd nog zoveel ben veranderd; ik zie er
echt als
een vrouw uit. Hoe eerder je met hormonen begint, hoe beter de
transitie zijn
werk doet. En het is altijd maar afwachten hoe je er uit gaat zien." De
oestrogeenpleisters en de andro-kuur, testosteronremmers, hadden ook
effect op
haar persoonlijkheid. "Ik ben een ander mens geworden. De combinatie
van
hormonen en rust in mijn hoofd maakt mij een liever, rustiger persoon
doordat
ik meer mezelf kan zijn. Ik had altijd opvliegingen en ben nu veel
stabieler." "Toen de hormonen zijn werk deden, kon ik soms door een
programma op televisie een brok in mijn keel krijgen. Toen dacht ik
meteen: ik
ben echt een wijf", vertelt ze lachend. "Wat niet verandert aan mij
is mijn humor. Die blijft altijd." Een maand vóór de
operatie zonderde
Soraya zich af
van de buitenwereld. "Al jaren stond ik erop dat ik vrouw wilde zijn,
maar
op dat moment twijfelde ik of ik het wel écht wilde. Die twijfel
ontstond
vooral door de spanning." Toen de operatie achter de rug was en ze
verlost
was van haar mannenlichaam kon haar geluk niet op. "Alhoewel ik bont en
blauw van onder was, heb ik nauwelijks pijn gevoeld." Hersteloperaties
waren voor Soraya gelukkig niet nodig. Met trots laat ze foto’s van
haar
schaamstreek zien. "Het is mooi geworden hè? Het zal er nooit uitzien
als
een echte vagina, maar het VUmc heeft er een prachtig werkje van
gemaakt."
Nu ze zich een vrouw voelt, lijkt het alsof ze een tweede pubertijd
meemaakt.
"Ik word veel meer door mannen versierd. Ik kan nu pas leven en mijn
ogen
stralen weer." Al een tijdje heeft ze contact met een jongen waar ze
voor
het eerst geslachtsgemeenschap mee had, dit keer als vrouw. "De
ontmaagding was speciaal. Dit is het moment dat je echt pas plezier
krijgt van
je geslachtsaanpassing." Naast de geslachtsoperatie heeft Soraya twee
jaar
logopedie gevolgd en haar adamsappel laten verkleinen. "In de beginfase als
vrouw moest ik
mezelf
steeds maar overtuigen. Dat is vermoeiend. Op een gegeven moment zeiden
mijn
vrienden: 'Stop nou eens met jezelf overtuigen, we weten nou wel dat je
een
vrouw bent.' Dat heb ik gelukkig nu niet meer." Veel vrienden zijn
gebleven na de
transitie. Haar
zus vond het echter wel pijnlijk. Ze zag het als het verliezen van een
broer
maar ze kreeg er wel een zus voor terug."Ook heb ik erg veel geluk
gehad
bij mijn werk, de Voedselbank. De ene week was ik nog een man, en een
week
later een vrouw. Ik kreeg fijne reacties als: 'Goh, wat zie je er leuk
uit!'
Naast de Voedselbank ben ik ook bij het Leger Des Heils gaan werken,
waar ik
veel kracht uit heb geput." Voor haar transitie
werkte Soraya
in de zorg maar
ze werd afgekeurd omdat ze kenmerken van een borderlinestoornis had. Nu
ze
lekker in haar vel zit, heeft ze daar geen last meer van maar echt
werken hoeft
voor Soraya niet meer. "Ik vind vrijwilligerswerk leuk, en kom ook niet
gauw aan de bak als transgender." Hoewel Soraya uiterst
tevreden is
met het traject,
is ze niet te spreken over het gebrek aan zorg in Nederland. "Ik vind
het
goed dat transgenderzorg in de toekomst over verschillende ziekenhuizen
in
Nederland wordt gespreid. Het is een gedoe om steeds maar weer de trein
naar
Amsterdam te pakken", aldus Soraya. "Ook duurde het traject me veel
te lang. Als je eenmaal de beslissing maakt om vrouw te worden dan wil
je daar
geen vier jaar mee bezig zijn." Toch kan ze het hele
traject aan
iedereen aanraden.
"Ondanks de vele gezondheidsrisico's die eraan verbonden zitten, vind
ik
het waard." De hormonen kunnen de kans op hartfalen en trombose
verhogen.
Dit staat haar echter niet in de weg. Helemaal tevreden is
Soraya nog
niet: "Ik zou
graag implantaten willen. Zonder borsten voel ik mezelf geen vrouw."
Maar
deze ingreep wordt niet door de zorgverzekering vergoed. Financieel
gezien is
het onmogelijk omdat ze van een uitkering wil leven. Soms vindt ze de
afwijzing
die ze van mensen krijgt nog moeilijk. In Limburg wordt op een andere,
negatieve, manier naar transgenders gekeken. "Maastricht is een dorp,
hier
accepteert men niet alles." Kinderen wil Soraya niet. "Het is
moeilijk om een draagmoeder te vinden, en ik vind het onjuist om een
kind van
een transgender te zijn. Ik kan wel tegen kritiek, maar dit wil ik een
kind
niet aandoen." Momenteel is Soraya
bezig met het
schrijven van een
boek, dat dit jaar waarschijnlijk uitkomt. Hierin komt ook een
handleiding te
staan over hoe het is om als transgender door het leven te gaan.
Daarnaast wil
ze met haar boek een taboe doorbreken."Ik wil graag onder de aandacht
komen en mensen laten zien dat alles mogelijk is, als je er maar hard
genoeg
voor vecht. Ook ik heb geen gemakkelijk leven. Mijn moeder had zes
kinderen van
verschillende vaders waar ze niet voor kon zorgen. Toen ze op mijn
zestiende
aan kanker stierf, ging ik naar een pleeggezin." Toch wil Soraya met
haar
boek zeggen dat ze gelukkig is. "Ik zat erg aan de grond, maar als je
iets
echt wilt dan kom je er ook." In opdracht van
Nieuws.nl doet de
journalistieke
onderzoeksgroep Loep onderzoek naar de onderliggende kwesties rond de
Nederlandse zorg voor transgenders.
Bron: Transgender Soraya
schrijft boek
over eigen
geslachtsverandering / Gaiwa Slooten In: nieuws.nl http://loep.fhj.nl/?p=159#more-159
Als
je
een aanvulling of opmerking hebt over deze site dan kun je een
mailtje sturen naar Transarchief
