In de vroege jaren '70 trokken enkele bevlogen individuen zich de
uitzichtloze positie van transgenders aan: Otto de Vaal was een
hormoonarts en toxicoloog die bekend stond om zijn progressieve
instelling. Hij raakte gefascineerd door transseksualiteit en werkte
nauw samen met psycholoog Anton Verschoor, die verbonden was aan het
VU-ziekenhuis. Samen met de advocaat Frans van der Reijt richtten ze op
25 januari 1972 de Nederlandse Genderstichting op, om te ijveren voor
medische, psychische en juridische hulp voor transgenders. Later kwam,
tegen de zin van De Vaal, professor George Ladee toe tot de stichting
om het psychiatrische aspect te vertegenwoordigen. Dat zou al snel
leiden tot veel problemen door de onderlinge inzichten en visie tussen
De Vaal en Ladee.
“De Vaal vond dat transseksualiteit niet langer beschouwd moest worden
als een psychiatrische stoornis maar als een medische aandoening
waarvoor geëigende hulp moest komen.
Met de door hem opgerichte Genderstichting werden baanbrekende
resultaten behaald: gecontroleerde hormoonbehandelingen,
genderchirurgie, respectvolle aandacht in de media en vergoeding van de
geslachtsaanpassende behandeling door ziekenfondsen.”
Transgender in Nederland – Een buitengewone geschiedenis / Alex Bakker,
p. 11
De Genderstichting werd in 2009 opgeheven. Het bestuur erkende dat de
rol van belangenbehartiging door andere partijen was overgomen en dat
het emancipatie wer van de Genderstichting niet meer nodig was.
bron: Transgender in Nederland – Een buitengewone geschiedenis / Alex Bakker,
p. 83-91;243-244
Als je
een aanvulling of opmerking hebt over deze site dan kun je een
mailtje sturen naar Transarchief