Wordt mijn zoon mijn dochter? Dagboek over een transgender vanuit het
oogpunt van de moeder / Lea Maas, Uitgeverij U2pi BV (JouwBoek.nl). –
Den Haag, 2015, 252 blz.
In dit boek
beschrijft Lea Maas het leven van haar
kind, dat als jongen is geboren. Van kleins af aan hebben Lea en haar
man gedacht dat hun zoon op latere leeftijd uit de kast zou komen als
homo. Naar jongensspeelgoed heeft hij nooit naar omgekeken., alleen
meidendingen interesseerden hem. Op 11 september kwam het hoge woord
eruit. Hij voelde zich een meid in een jongenslichaam. Vanaf dat moment
stond de wereld op zijn kop. Ze wisten niet wat de toekomst zou
brengen. In dit boek is te lezen over de ups en downs, het hele proces
van de transitie van Roel naar Loena en waar ze tegenaan liepen. Ook
over wat wel makkelijk ging, de goede en minder goede tijden.
Vriendschappen gingen verloren, maar andere vriendschappen werden
geboren. Het leven van hun kind is niet over rozen gegaan. Samen hebben
ze gevochten om te komen waar ze nu zijn. Er is echter nog een lange
weg te gaan. Dit verhaal begint met een stille jongen en eindigt met
een vrolijke, levenslustige meid.
“Ik ben een trotse
moeder van een trans dochter die tot dinsdag 11
september 2012 niets wist over en van transgenders. Doordat ik vanaf
het begin achter mijn kind heb gestaan en mij verdiept heb in de
transitie en alles wat dit met zich mee brengt, mag ik van mijzelf
zeggen dat ik nu een ervaren moeder van een trans dochter ben. Ik ben
begonnen met schrijven om alles een plaats te geven, voor mijzelf alles
te kunnen verwerken. Hiermee probeer ik rust te krijgen in
een hectische periode, mijn gevoel van verdrietige momenten maar zeker
ook van mooie momenten, ervaringen en alle veranderingen wat de
transitie ons zou brengen te bewaren zodat we na de hectische periode
nog eens het hele verhaal in alle rust terug kunnen lezen. Je wordt
meteen in het verhaal gegooid, zonder enige achtergrond maar in het
boek krijg je een goede kijk in het leven van mijn dochter. Het is voor
mij nu heel moeilijk om over mijn zoon te spreken, deze bestaat voor
mij niet meer. Het klinkt misschien hard, maar het is de waarheid. Ik
heb een dochter! Met dit boek wil ik aan
iedereen laten zien dat de transitie een
moeilijke, harde, zware, onwetende, dure, verdrietige en lastige
periode is. Maar omdat ik altijd achter mijn dochter heb gestaan, en
zal blijven staan, haar heb gesteund waar het ook maar kan, altijd voor
haar heb klaargestaan, er altijd voor haar ben geweest, ze altijd op
mij kon steunen en terugvallen is het ondanks alles een mooie,
liefdevolle en warme periode geworden. Ik hoop met mijn dagboek die ene
persoon over de streep te trekken om ook voor zijn of haar ware gevoel
uit te komen. Staat een ouder niet achter zijn of haar kind, dan hoop
ik dat de ouder door het lezen van mijn dagboek toch achter het kind
gaat staan. Het geluk van je kind is toch het enige wat telt! Ook hoop ik met mijn
dagboek ouders van transgenders nu en in de
toekomst een steuntje in de rug te geven. Je staat er nooit alleen
voor, wees open en eerlijk naar je omgeving, we hebben het allemaal
moeilijk en zwaar. De onzekerheid die aan ons knaagt, het verdriet van
een onzekere toekomst en het loslaten van het zekere. Roel was 14 jaar toen
hij aan ons vertelde dat hij in het verkeerde
lichaam is geboren. In zijn 15de levensjaar heeft hij de stap naar zij
gemaakt. Van een stille jongen die veel over zich heen liet gaan,
nauwlijks voor zichzelf opkwam, weinig interesse gebieden had, weinig
contact maakte en het liefst met rust gelaten worden wilde worden naar
een vrolijke, levenslustige, energieke, voor zichzelf opkomende en
sterk in de schoenen staande meid. Hoe mijn kind deze grote omkeer in
het leven heeft gemaakt kan je lezen in mijn dagboek. Mijn lieve man
Udo, met wie ik op 22 oktober 1992 getrouwd ben, staat ook achter de
transitie van ons kind. Samen bespreken we alles, samen vechten we voor
een gelukkige toekomst van ons kind. Samen gaan we ervoor! Ik hoop dat je mijn
verhaal met veel aandacht en plezier zult lezen. “