Hermaphroditus

Hermaphroditus is een god in de Griekse mythologie.
Hij was een zoon van de god Hermes, de bode van de goden en de godin Aphrodite, de godin van de liefde.
Hermaphroditus werd in Grieks-Romeinse kunst geportretteerd als een vrouwelijke figuur met mannelijke geslachtsdelen.

Volgens Ovidius' mythe was Hermaphroditus een jager en was hij van grote uiterlijke schoonheid.
Op een van zijn tochten werd de waternimf Salmacis verliefd op hem.
Zij probeerde hem te verleiden, maar slaagde daar niet in.
Toen hij in een koel meer ging zwemmen, in de gedachte dat hij daar alleen was, sprong Salmacis hem na in het water, omhelsde en zoende hem. Hermaphroditus verzette zich, maar de nimf klemde zich stevig aan hem vast en bad zij tot de goden om zich met hem te verenigen.
Haar gebed werd verhoord en Hermaphroditus, eerst van het mannelijk geslacht, werd nu een tweeslachtig wezen met de borsten van een vrouw en het geslachtsdeel van een man.

De verering van Aphroditus en de cultus daar omheen schijnt van oosterse oorsprong te zijn, net als de Vishnu verering in het Hindoeïsme. Eén van de namen van Vishnu is Ardhanarishvara, de heer die half man, half vrouw is.



Bij de vereringsrituelen van Aphroditus kleedden zijn mannelijke aanbidders zich als vrouwen en droegen zijn vrouwelijke aanbidders de kleding van mannen en droegen zij valse baarden.

The deification and the origins of the cult of hermaphrodite beings stem from Eastern religions, where the hermaphrodite nature expressed the idea of a primitive being that united both genders and possessed the power of self fertilization. In Greece and Asia Minor, hermaphrodite features appear in cases of well-known deities, such as Dionysus, Zeus Stratius, Eros, Cybele, Agdistis and Aphrodite, the latter being worshipped as ‘Aphroditos’ in Cyprus and depicted as a female figure with a beard and a phallus.

In the Greek world, the cult of Hermaphroditus must have been introduced in the early 4th century BC, yet our knowledge on it remains scant. No information exists on whether he was one of the most significant deities in the Greek pantheon, or on his particular properties.

A view has been expressed that, as Hermaphroditus embodied the full unity and harmony of the two genders, he was probably a deity directly linked to fertility and reproduction, and was worshipped as a protector of marriage and sexual union.



At the same time, Hermaphroditus’ depictions in the Hellenistic and Roman periods in private houses, theatres, baths and gymnasia led to the conclusion that he was probably assigned an apotropaic character. Moreover, Hermaphroditus’ terracotta figures were found in Hellenistic graves in Greece and his depictions on Roman grave monuments perhaps revealed a chthonic substance. It is notable that Greek and Latin writers did not appear to associate him with people who possessed ambiguous sexual characteristics upon birth and were considered inauspicious and miasmatic creatures, thus were killed for this reason.From Theophrastus’ sayings it is evident that Hermaphroditus accepted ritual honours, while Alciphronmakes mention of the presence of a sanctuary devoted to the deity, in the deme of Alopeke in Attica. Unfortunately, there is no evidence on sanctuaries devoted to Hermaphroditus in Asia Minor.

bron: Hermaphroditus

Zie ook: Interseksuelen

---

Als je een aanvulling of opmerking hebt over deze site dan kun je een mailtje sturen naar Transarchief