Als vrouw vermomd wist hij in het huis door te dringen, vermoedelijk om Caesars (tweede) echtgenote Pompeia Sulla met wie hij een geheime relatie zou hebben, te kunnen ontmoeten. Hij werd echter op heterdaad betrapt door Caesars moeder en er volgde een aanklacht en een proces wegens heiligschennis.

Hoewel het leek dat Pompeia geen directe schuld trof, zelf vrij was van elk wangedrag, werd zij openbaar te schande gemaakt en werden haar de beruchte kringen waarin zij zich begaf aangerekend.

Kort daarna liet Caesar zijn huwelijk met Pompeia ontbinden, omdat de vrouw van een Pontifex Maximus (hoogste priester - Caesar  was dat jaar als pontifax maximus aangesteld) boven alle verdenking hoorde te staan en dat het zijn vrouw niet betaamde zelfs maar vermeld te worden in dergelijke roddels en zijn echtgenote boven alle verdenking verheven diende te zijn.

Clodius werd vrijgesproken, omdat hij bleef liegen en waarschijnlijk de rechters had omgekocht. Cicero ontzenuwde echter Clodius' alibi, waarmee hij voorgoed diens haatgevoelens wekte.