Geslachtsaanpassende operaties - Historisch

Geslachtsaanpassende behandeling

Operatieve verandering van de geslachtsorganen is geen uitvinding van de laatste eeuw. In sommige culturen, zelfs die in de oudheid, hebben veel transseksuelen vrijwillig operaties ondergaan om hun lichaam aan te passen naar hun genderidentiteit. 

De effecten van castratie (het verwijderen van de teelballen) waren duidelijk in de oudheid. Het houden van vee leerde men snel dat verwijdering van de testikels bij een man op jonge leeftijd vermannelijking voorkwam. Een dergelijk persoon zal voor altijd kinderlijk of "vrouwelijk" blijven.
De groeiende kennis van de effecten van castratie werden gebruikt om transvrouwen te helpen. Velen hebben operaties ondergaan die ingrijpender zijn dan een eenvoudige castratie. In deze operaties werden de penis en testes volledig verwijderd en werd de schaamstreek indien mogelijk een vrouwelijke vorm gegeven. Met het ondergaan van dergelijke operaties wisten jonge transvrouwen niet allen de mannelijke secundaire geslachtskenmerken te voorkomen maar kregen ook genitaliën die enigszins leken op die van een vrouw. Een voorbeeld dat nu nog aanwezig is, is de hijra kaste in India en Bangladesh.

Castratie heeft naast onvruchtbaarheid nog andere ingrijpende gevolgen voor de gecastreerde, doordat naast de productie van geslachtscellen ook die van een aantal hormonen wegvalt: bij mannen van het testosteron, bij vrouwen van oestrogeen en progesteron. Hierdoor nemen bij mannen bijvoorbeeld het libido en de agressie af.

Indien castratie wordt uitgevoerd voordat de veranderingen horend bij de puberteit optreden, blijven deze uit, doordat zij afhankelijk zijn van de aanwezigheid van geslachtshormonen. Een menselijke castraat heeft dus alleen een hoge stem als hij voor de puberteit is gecastreerd; castratie daarna leidt niet meer tot een weer hoger worden van de stem, zoals wel eens wordt gedacht, maar wel tot nagenoeg verdwijnen van de lichaamsbeharing. Gezichtsbeharing blijft echter zitten; de oorzaak hiervan is niet bekend. Transseksuelen van man tot vrouw die de testikels laten verwijderen willen de behandeling dan ook veelal completeren met het permanent verwijderen van het gezichtshaar door middel van een ontharingslaser of elektrische epilatie.

In het Christendom zegt men dat het snijden in een gezond lichaam niet acceptabel is. God heeft je zo gemaakt en onnodige veranderingen zijn een minachtig van God.

Magnus Hirschfeld


Onder de liberale sfeer van de Weimar Republiek kreeg Magnus Hirschfeld in 1919 ruimte voor de creatie van het nieuwe ‘Institut für Sexualwissenschaft’ in Berlijn. Samen met dermatoloog Friedrich Wertheim en zenuwarts en psychotherapeut Arthur Kronfeld experimenteerde hij al in de periode 1920-1930 met geslachtsaanpassende operaties.
Onder supervisie van Magnus Hirschfeld zal hier in 1930 een eerste geslachtsveranderende ingreep plaatsvinden bij de bekende Deense kunstenares Lili Elbe rechts Magnus Hirschfeld

Harry Benjamin

Het is echter voornamelijk door het werk van Harry Benjamin dat transgenderisme als fenomeen in wetenschappelijke kringen ruim aandacht verwerft.
Benjamin wordt vaak gezien als de ‘founding father’ van de westerse transseksualiteit omdat hij de revolutionaire stap nam om de ‘sekse veranderende chirurgie’ voor geschikte kandidaten te verzekeren (Wickman, 2001: 27; Ekins, 2005: 306, 309). Hij kan in de seksuologische traditie worden geplaatst van Havelock Ellis en Magnus Hirschfeld, de meer progressieve vleugel van seksuologie die tolerant was voor seksuele variatie en diversiteit. Zijn beroemde werk “The Transsexual Phenomenon” (1966) is een standaardwerk in de geschiedenis van het medische denken over transseksualiteit. In zijn nagedachtenis wordt in 1979 de Harry Benjamin International Gender Dysphoria Association, Inc. (HBIGDA) opgericht, het wereldwijde professionele organisatie voor transgender zorg.

In de vroege jaren 1950, vooral na de geslachtsoperatie van Christine Jorgensen in Denemarken in 1952, werd Harry Benjamin de belangrijkste persoon in medische debatten over transseksuelen waarin hij tot meer begrip probeert te kweken voor transseksuelen. Hij diende hormonen toe aan honderden transseksuelen en enkelen hielp hij aan een geslachtsoperatie.
In 1966 publiceerde Benjamin “The Transsexual Phenomenon. Sindsdien wordt hij beschouwd als de meest belangrijke expert op dat gebied. Het model van Harry Benjamin over hoe er moet worden omgegaan vormt nog steeds de basis voor de medische zorg aan transseksuelen. Hoewel Harry Benjamin in de transgendergemeenschap wordt herinnerd als meevoelend en soms wat paternalistgisch, vinden sommige ‘moderne’ transgenders zijn model nu beledigend en bemoeizuchtig en ijveren ze voor een meer objectieve vorm van hulpverlening aan transgenders. Benjamin Harry bleef actief tot in de vroege jaren 1980. Hij stief in New York in 1986. Hij werd 101 jaar.

Bekende personen die een geslachtsaanpassende behandeling hebben ondergaan.

Zie ook
The first transsexual man - Laurence Michael Dillon

Robert Cowell
Op 15 mei 1951 verrichtte Sir Harold Gillies in het Verenigd Koninkrijk de eerste chirurgische van man naar vrouw operatie  uit. bij Robert Cowell, die daarna verder door het leven ging als Roberta Cowell.

Christine Jorgensen In 1952 werd Christine Jorgensen een wereldberoemdheid en veroorzaakte een perssensatie na haar sexoperatie. Jan Morris. In 1974 publiceerde Jan Morris, een van de Britse topjournasten het boek “Conundrum,” een persoonslag van haar transitie. Het boek wordt als een klassieer beschouwd.
A Change of Sex. In 1999 werd op de BBC de documentaire “A Change of Sex” uitgezonden, waarin de Britse televisiekijkers voor het eerste konden kennisnemen van wat er aan de sekseveranderende operatie van transvouw Julia Grant gedurende afgelopen 15 jaar (1979-1994) allemaal voorafging.

Zie ook:


Als je een aanvulling of opmerking hebt over deze site dan kun je een mailtje sturen naar Transarchief