Boi Song of Wanderer is een uniek project over de Israeli Nitzan Krimsky en diens lange zoektocht naar zijn eigen identiteit die resulteerde in een transformatie van vrouw naar man, een “boi”. Lang voordat het maken van een “selfie” een bekend fenomeen werd, maakte Krimsky al portretten van zichzelf en de veranderingen die in zijn lichaam plaatsvonden. 

How a girl became a boi / Ton van den Born. - Het Continuüm, 23 mei 2014

Een man met een vrouwelijke kern, een boi. Zo omschrijft Nitzan Krimsky zichzelf. Om hem draaien film, fotoboek en een expositie bij Foam. Filmmaakster Anne Marie Borsboom

Anne Marie Borsboom volgde Nitzan ruim tien jaar van zijn leven. “Ik ontmoette haar in 2002.” zegt Anne Marie. "Ze was met haar Nederlandse vriendin vanuit Tel Aviv naar Amsterdam gekomen, 19 jaar oud, en wilde naar Tokio om daar geld te verdienen als hostess in een nachtclub. Ik zag in haar een soort Pippi Langkous, mijn heldin van vroeger. Dapper en sterk. Maar zo dapper en sterk bleek ze uiteindelijk toch niet. Een maand of drie, vier kreeg ik mailtjes van haar, soms leuk en vaak dramatisch. Ik kreeg toen het idee van een film, het universele verhaal van iemand die haar land vaarwel zegt en op zoek gaat naar een nieuw huis. Vandaar ook de titel van de film, Song of a Wanderer, een Israëlisch liedje over een vogel die zijn nest verlaat en een nieuw nest zoekt. Het is het verhaal van Nitzan, ‘een tijdbom van tegenstrijdige emoties’, die weg gaat uit Israël, maar toch altijd naar dat land blijft trekken.
Borsboom verklaart Nitzans rusteloze innerlijke strijd achteraf uit de gedachte dat hij wellicht niet besefte dat hij een jongen wilde zijn. Hij maakte veel nogal onconventionele foto’s van zichzelf, als een soort dagboek waarin hij zijn gevoelens kon teruglezen.
"Ik volgde haar naar Tokio en Israël en na zes jaar was de film af: Gypsy Jew
Ik had er een open einde aan gemonteerd. Want deze Pippi Langkous leek aan te sturen op een dramatisch einde. Ze haatte haar werk [in de nachtclub waar ze werkte], maar had het geld nodig. Ze worstelde met sex en drugs en kwam steeds dichter bij de afgrond. In de periode dat ik met de film in de editkamer zat – monteren kost snel een half jaar – kreeg ik steeds meer verontrustende mailtjes van Nitzan. Bijvoorbeeld dat ze parasieten voelde in haar hele lijf. Toen begon min of meer haar coming-out als transgender. Ik vond haar altijd wel heel androgyn, een vrouw met een mannelijke kern. Op haar vroegere foto’s heeft ze bijvoorbeeld ook een getekende snor tijdens Israëlische feestdagen. Zij maakte ook veel schetsen van mannen.
In Tokio had ik al eens gesuggereerd om met een lesbisch stel te gaan praten waarvan één in transitie wilde, zonder dat Nitzan wist dat dat speelde, maar ze werd furieus toen bleek dat ik het om die reden had voorgesteld. Ik heb het toen maar laten liggen.."

“In de film, Boi, Song of a Wanderer, heb ik veel materiaal teruggehaald dat ik in Gypsy Jew niet had gebruikt. Dat materiaal komt [nu] in een ander licht te staan. Het gaat in de film ook niet over het eindstation, Nitzan als transman, maar over de reis daarnaartoe. Zo’n ontwikkeling, vaak een zoektocht, daar gaat het bij mij altijd om. Bij Nitzan is die tocht ook het belangrijkste. Ik vond het best moeilijk haar daarin te volgen, als lesbische vrouw. Mijn films gaan altijd over vrouwen, maar het had er niet mee te maken dat een vrouw man wilde worden. Het is eerder dat lesbische stellen soms de vraag krijgen: wie is het mannetje? Hoe moet je je dan verhouden tot zo’n proces? Maar goed, het ging helemaal niet over mij of mijn struggle, maar over Nitzan. Ze gaat uiteindelijk niet all the way: ze is die androgyne persoon gebleven die ik eerder in haar zag en me ook fascineerde. De derde sekse. Dat vond ik fantastisch.”Nitzan omschrijft zichzelf als boi. Want hij voelt zich noch man noch vrouw. “Ik zie mezelf vooral als een mannelijk eenheid met een vrouwelijke kern”, zei hij. "I look closer to a boy than a man, keeping a lot of the female characteristics, just like a teenage boy, but not a real one. That’s why I call myself a boi" Borsboom: “Ik wil in de film laten zien dat man-vrouwidentiteit fluïde is, het androgyne grensgebied. 

Boi song of a wanderer (documentaire)