Als leading lady van
trava-cabaretgroep Chicks With
Dicks voorziet Coco
Coquette de Amsterdammers en toeristen al jarenlang van onverantwoord
amusement. Als zevenjarig jongetje verkleedde zij zich al regelmatig
als dametje dankzij haar moeders verkleedkist. Behalve die verkleedkist
had
zij ook een goocheldoos en is zij later ook gaan tapdansen. Het zat er
dus
blijkbaar al
jong in.
Dankzij Dolly Bellefleur kwam
zij in de travestiewereld
terecht. “Eerst zag ik
dat helemaal niet zitten, maar Dolly kreeg me toch zo ver om te gaan
optreden in het Anthonytheater. Tussen de verschillende acts door deed
zij goochel- en tapdans nummers. Door het succes groeide haar
zelfvertrouwen en begon
zij het travestiecabaret steeds leuker te vinden.
Na de sluiting van het Anthonytheater viel de groep met Dolly
Bellefleur, Hellun Zelluf en Miss Mopsie uit elkaar.
Na het overlijden van Hellun Zelluf
richtten Coco, Miss Mopsie en Dé Coupé de groep Chicks With Dicks op,
die bestond uit Eileen Wayback, Jet Lag, Molly Strychnine en zijzelf.
Coco
vindt het leuk om deel uit te maken van groep. “Het leuke van een
groep is dat je elkaar feedback kunt geven. Voor het publiek is het ook
leuker om
verschillende types te zien. Je kunt met een groep een avondvullende
show brengen zonder dat het eentonig wordt.” De groep Chicks With Dicks
is
een vrijwilligerscollectief en iedereen kan komen en gaan wanneer hij
wil.
Ze schrijven zelf ook liedjes samen.
Coco
presenteerde onder andere het televisieprogramma Gay voor Twaalf en
werkte mee aan ‘In bed met Lisa’. Maar het meest bijzondere was toch
wel de
popconcerten van de Chicks in bluestempel Maloe Melo. Maar dat strandde
na drie
keer al op de seks, drugs en rock en roll van de bandleden. Coco
speelde ook een rol
in een reclamespot voor Venco-drop . Deze rol
bracht
bij haar collega’s veel commotie teweeg. Blijkbaar hadden sommige
trava’s al
rondgebazuind dat zij de rol zouden krijgen. Toen ik het ineens bleek
te zijn
was het van: ‘Kind, je moet eens weten hoe blij ik voor je ben’. Maar
ondertussen werd er stevig gebaald. Een ander reageerde ook leuk: ‘Ach,
heb ze
ook eens wat..’’
Coco vindt het niet
nodig om bitchy te zijn. ‘Ik vind het belangrijk om
een
beetje van jezelf te laten zien, dan krijg je ook sneller de sympathie
van het
publiek. “Maar misschien ben ik wel te lief. Coco is een lief, verlegen
huisvrouwtje dat af en toe op het toneel lekker uit de band springt. Ze
staat
haar kunstjes te doen en geniet van de aandacht.’Over haar collega’s
zegt
Coco: “Volgens mij zijn het stuk voor stuk
verlegen
mensen die zich op de bühne van de andere kant laten zien. Een trava is
ook verplicht
om zichzelf een beetje te overstijgen op het podium en bepaalde
elementen aan
te dikken. Het bitchy gedrag van trava’s is vaak erg komisch. Alle
Chicks-leden hebben
een
gewone baan. Coco heeft echter nooit overwogen
haar beroep te maken van de showbizz. "Ik ben een laatbloeier. Ik was
al
dertig toen ik aan travestie ging doen. Misschien had ik het wel gedaan
als ik
jonger geweest was. Maar ik weet niet of ik elke dag in die rol van
Coco zou
kunnen stappen. Zo’n één, twee keer per week vind ik leuk.
Dankzij Dolly Bellefleur kwam zij in de travestiewereld
terecht. “Eerst
zag ik
dat helemaal niet zitten, maar Dolly kreeg me toch zo ver om te gaan
optreden in het Anthonytheater aan de Oudezijds Achterburgwal (nu gesloopt). Tussen de verschillende acts door deed
zij
goochel- en tapdans nummers. Door het succes groeide haar
zelfvertrouwen en begon
zij het travestiecabaret steeds leuker te vinden.
Na de sluiting van het Anthonytheater viel de groep met Dolly
Bellefleur, Hellun Zelluf en Miss Mopsie uit elkaar.Na het overlijden
van Hellun
Zelluf
richtten Coco, Miss Mopsie en Dé Coupé de groep Chicks With Dicks op,
die
bestond uit Eileen Wayback, Jet Lag, Molly Strychnine en zijzelf. Coco
vindt het leuk om deel uit te maken van groep. “Het leuke van een
groep is
dat je elkaar feedback kunt geven. Voor het publiek is het ook leuker
om
verschillende types te zien. Je kunt met een groep een avondvullende
show
brengen zonder dat het eentonig wordt.” De groep Chicks With Dicks is
een
vrijwilligerscollectief en iedereen kan komen en gaan wanneer hij wil.
Ze
schrijven zelf ook liedjes samen en
ik kijk er
ook wel naar uit. Maar iedere dag in een jurk en dan ook nog eens reizen door
het hele land zou ik niet willen. Dat schnabbelen op het platteland kost erg
veel
energie en je weet nooit waar je terecht komt." Met hun optredens in de
provincie heeft de groep één keer een slechte ervaring
gehad. Zij traden op in Reuzel , een klein dorpje bij de Belgische
grens in
Brabant. “Na de pauze was de dorpsjeugd inmiddels al flink
aangeschoten. Ze
kwamen steeds meer naar voren en gingen echt aan ons zitten. Dat liep
zo uit de
hand dat we het optreden moesten afbreken. Toen we de disco via de
achteruitgang wilden verlaten werden we opgewacht door een hele groep
aangeschoten jongeren. Dus wij weer terug naar de kleedkamer.
Uiteindelijk hebben we het dorp onder politiebegeleiding moeten
verlaten. Maar ook
als het goed gaat is het erg hard werken om het publiek voor je in te
nemen en vraag je
je af waarom je dit doet. Trouwens, ook in Amsterdam hebben we een keer
de hulp
van de politie moeten inroepen. Tijdens voetbalrellen op het
Leidseplein stond
de ME met paarden voor de deur van het Comedycafé om onze bezoekers te
beschermen. Spannend was dat!"
‘Tot nu toe heb ik steeds de
dingen gedaan die op m’n weg kwamen en m’n
eigen
ideëen verwezenlijkt. Het is niet zo dat ik een carrière heb
uitgestippeld of bepaalde dingen wilde bereiken. Zolang ik nieuwe
ideeën blijf houden en
er een
leuke plek is om op te treden blijf ik doorgaan. Er moet natuurlijk wel
publiek
op af komen, ha, ha.. In Duitsland en Spanje zie je vrij oude trava’s
nog erg
leuke dingen doen, dus ik kan nog jaren mee. Het houdt niet op vanwege
je
leeftijd. Iedere keer als ik denk dat het afgelopen is met mijn
trava-carrière,
komt er toch weer iets op mijn pad. Ik zou het wel jammer vinden als
Coco niet meer
bestaat, maar ik zal altijd wel een manier vinden om m’n creativiteit
te uiten.’
Thatervoorstellingen
Travestiecabaret
Chicks with Dicks is al 25 jaar de enige avondvullende theatershow in
Nederland op travestiegebied. Al jaren brengen ze hun muzikale
voorstellingen waar humor en zelfspot de boventoon voeren.
Naaiatelier
De Dekmantel (2010), een hilatische show over de teloorgang van de
Wallen met Coco Coquette, Eileen Wayback en Molly Strychnine
Het Einde der Meiden (2011-2012)
met Coco Coquette, Molly Strychnine en Marlene XL
Het
einde der tijden nadert en de drie erotische danseressen Michaela,
Gabrielle en Raffaella schitteren in hun nieuwe show getiteld ‘Reis om
de Wallen in Zeven Zonden’. Ze jongleren alle zeven hoofdzonden luchtig
aan elkaar. Maar sinds de komst van Lucien, de zojuist aangenomen
‘spreekstalmeester’ krijgt de comedie een onverwacht zwart
randje. Als de hilariteit zijn hoogtepunt dreigt te bereiken trekt
Lucien de stekker eruit….Het Einde Der Meiden is een muzikale komedie
op de rand van de vulkaan. De appel der zonden wordt opnieuw
geserveerd. Het stuk is geregisseerd door Jopie van Remmerden (Pilo
Pilkes). Met de Chicks With Dicks ‘dames’ Laurens Fernhout (Marlene
XL), Gert Volkmer (Molly Strychnine) en Koos van der Berg (Coco
Coquette) in de hoofdrollen, en is een wordt gepresenteerd door
Vereniging Travestiecabaret
Koos van den Berg is ook de organisator van het EuroSongTravestival,
de tegenhanger van het Eurovisie Songfestival waar deelnemsters uit
landen als Travestibet, Norgay, Jurkije, Trammelant en Fantasialand
zich van hun beste kant zien.
Bron:
Coco
Coquette, door Diederik Leebeek, verschenen in Gay &
Night
mei/juni 2000. Achter
de voordeur' deel 1
Het
13e Eurosongtravestival 2015 (Youtube) (met o.a. Pia Vapeur, Miss
Baksel (Een scheetje), Marlene XL, Victoria False, Dolly Wood, Kiki
Boops, Doraa Royale)
