Mooie jongens - Maria Foerier. - Uitgever: Wedding Nederland B.V., 2012, 301 pg.

Lucia wordt geboren als meisje. Dat denkt de omgeving tenminste, maar nooit was hij echt gelukkig. Iets was er fout. Ze is voor de buitenwereld een mooie jonge vrouw. Wat de anderen niet zien, is dat Lucia eigenlijk Luc is. Broer Simon weet ervan, maar is erop tegen vanwege hun incestueuze relatie.
Luc heeft weinig affiniteit met dat meidenlijf waar hij in zit en omdat het aantrekkelijk blijkt te zijn stelt hij dat lijf graag beschikbaar aan broer Simon en buurjongen Thijs. Om mee te doen wat ze willen en zelf ook wat te experimenteren. Want Luc valt wel op vrouwen en beschrijft in de ik-persoon in detail wat hij voelt als vrouw en als man.
In flashbacks lees je hoe het voor het kind is om te ontdekken dat hij als meisje en niet als jongen gezien en behandeld werd en hoe hij als puber moest omgaan met zijn ontluikende seksuele gevoelens.‘Ik ben net elf en mijn borsten zijn al een beetje gegroeid. Ma zegt dat ik deze zomer echt niet meer in zwembroek kan zwemmen. Ik moet een badpak gaan kopen of anders een bikini. Een bikini! Ik ga helemaal door het lint en zet het hele huis op stelten. Later in de winkel probeert ma een zo mooi mogelijk badpak voor me te vinden maar ik vind ze allemaal even lelijk.
Vanwege haar ontreddering zoek ik uiteindelijk een badpak uit dat helemaal zwart is met gekleurde olympische ringen op mijn buik en mijn rug. Met dit badpak wordt een gelukkige tijd afgesloten en een ongelukkige tijd ingeluid. Ook mijn moeder beseft dat. Alleen weet zij niet waarom. Maar wat moet ik haar zeggen? Hoe vertel ik haar in godsnaam dat ik geen meisje ben, terwijl zij toch overduidelijk een meisje ziet? Als ik in de spiegel kijk, kan ik het niet eens hardop tegen mezelf zeggen, zonder de onvermijdelijke conclusie te trekken dat ik dus wel stapelgek moet zijn. Ik kan net zo goed roepen dat ik Napoleon ben.’Toen het gezin verhuisde naar een dorp, besloten de ouders hem op therapie te doen bij de huisarts. En hij ontdekt dat hij een jongen is. Niemand ziet dat, op enkele bijzonder gevoelige mensen na, maar hij is het wel. Als hij de volwassenheid bereikt besluit Luc niet verder te modderen en getrarnsformeert wil worden tot de man die hij is. Weg met die borsten en op naar een weliswaar slechts klein piemeltje, maar toch…
Via de gender kliniek moet de toestemming komen voor de uiteindelijke operaties en hormonale behandelingen.
Voor Luc het groene licht krijgt van het transgenderteam voor de definitieve ingreep, moet hij eerst een volledig jaar in een vreemde omgeving door het leven gaan als man zodat men er zeker van is dat ze echt een man wil worden en dat het geen gril is.
De vader van Luc grijpt deze kans met beide handen om hem naar Venetië te sturen, in de hoop dat zijn "dochter" na enkele maanden met hangende pootjes zal terugkeren.
Voor zijn vertrek ontmoet hij en passant Ron, een jongen die op zijn eigen manier in de knoop zit. Samen vertrekken ze naar Venetië. Lucs vader betaalt het allemaal.
Hun prille vriendschap wordt zwaar op de proef gesteld. Er is lust. Er is onbegrip. Er is een verborgen agenda.
De confrontatie kan niet uitblijven.
In de tweede helft van het boek beschrijft Lucs zwerftocht door de stad. De Fellini-achtige scene waarin hij terecht komt is die van bijzondere feesten en partijen, waarin iedereen anders is dan hij of zij oorspronkelijk was. Luc wordt als man geaccepteerd maar tegelijk ook doorzien. Wel slaagt hij er voor het eerst in een relatie met een vrouw te krijgen. En dan blijkt reisgenoot Ron een probleem te hebben dat Luc’s eigen sores verre overschrijdt. Voor het eerst in het verhaal treedt zij uit haar eigen besognes en verdiept zich in een ander.

Mooie Jongens is een onorthodoxe roman over sekse en identiteit, over levens die elkaar kruisen op cruciale momenten. Een aangrijpend verhaal dat de lezer vanaf de eerste pagina in zijn greep houdt.
'Een goed geschreven boek over een gedurfd onderwerp', - H.W.L. Keus-Asveld voor NBD Biblion
'Een doorwrochte, goed geschreven roman' Hans Vervoort in LiteraireDebuten
'Knap om je daar als debutant aan te wagen' Felice Beekhuis in Boekenbijlage
'Een ware pageturner, geen persoonlijk drama, maar literatuur' Pascal van der Maas in Pink
'Een spannende roman' Francine Wildenborg in De Gelderlander

Maria Foerier: “Als kind wilde ik absoluut een jongetje zijn. Maar het woord transgender bestond toen nog niet, althans niet in het milieu waar ik vandaan kom. Ik was gewoon ‘een halve jongen’ en later als puber ‘een stoere meid’ die niet zoals de andere meisjes uit mijn klas een damesbrommertje kocht (ze hadden allemaal een Puch Maxi) maar ik kocht dan een Yamaha Off The Road herenbrommer met integraalhelm. Ik was dus wel ‘een aparte’ maar problematisch was dat niet. Ik heb wel enorm geworsteld met mijn seksualiteit, want ik wist werkelijk niet waar ik het moest zoeken. Ik viel op vrouwen maar voelde me helemaal niet thuis in het lesbische circuit. Enfin, mijn ongecontroleerde zoektocht zorgde ervoor dat ik met mijn zeventiende al de school verliet, op kamers ging en op mijn negentiende raakte ik zwanger. Ik heb inmiddels drie geweldige kinderen, ben drie keer getrouwd, heb alsnog mijn studie afgerond en ben dus zelfs gepromoveerd. Alles is uiteindelijk wel op zijn pootjes terechtgekomen. Ik heb alle ontwikkelingen over transseksualiteit op de voet gevolgd omdat ik inmiddels wel begreep wat er met mij aan de hand was: ik heb zonder meer een vrouwelijk lijf maar tegelijkertijd een opvallend mannelijk brein. Ik kan daar inmiddels prima mee leven, misschien ook omdat ik het geluk heb gehad om uiteindelijk een heterovrouw tegen te komen die verliefd op mij werd. En ik op haar. Met deze vrouw ben ik nu drie jaar getrouwd. Mijn kinderen hebben deze zoektocht opvallend laconiek opgevat: drie keer is scheepsrecht, zeggen zij.