Mijn valse verleden
/ Alex Bakker |
Mijn
valse verleden is het autobiografische verhaal van Alex
Bakker, een man geboren als meisje.
Alex
werd geboren als jongste dochter in een protestants
gezin in Drenthe. Op zijn achtentwintigste veranderde hij van geslacht.
Een
nieuw begin, in het juiste lichaam. Hij stopte alles wat herinnerde aan
zijn
oude leven letterlijk in dozen, om die nooit meer open te doen. Ruim
vijftien
jaar later heeft hij eindelijk de moed verzameld om zijn jeugd onder
ogen te
zien: 'Ik ben historicus en ik vervals mijn eigen geschiedenis. Een man
zonder
verleden, wilde ik dat echt worden?'
In
'Mijn valse verleden' gaat Alex Bakker op zoek naar de
pijnlijke waarheid van vroeger. Hoe was het om verraden te worden door
je
lichaam, om onmetelijk jaloers te zijn op jongens, en om te beslissen
dat alles
anders moest?
bron:
Savannah Bay
foto: Bert Woudstra
Alex
Bakker (45) groeide op in een lichaam dat niet klopte
en een omgeving die hem behandelde als meisje. Maar een meisje, een
vrouw heeft
hij nooit willen zijn. al vroeg had Alex door dat er iets niet in de
haak was.
Het onbestemde gevoel dat hij verkeerd was ingedeeld. Waarom hoorde hij
niet bij
de jongens. De basis was niet goed. Ik deed gewoon mee met de rest, was
niet
geïsoleerd of eenzaam. Alleen wilde ik geen jurkjes aan. Mijn moeder
heeft het
even geprobeerd, maar gaf het al vrij snel op. Tot zijn puberteit was
het
"best oke" maar toen begonnen de problemen pas echt. Hij werd
ingehaald door zijn lichaam en dat liet zich moeilijk negeren. Borsten
krijgen
en menstrueren, zie dat maar eens te verdringen. "Al het lichamelijke
was
nu zo confronterend, dat ik het probeerde te blokkeren. Het mocht er
niet zijn,
ik mocht er niet zijn, dus construeerde ik mezelf als puur geestelijk
persoon.
Ik bedeelde mezelf geen lichaam toe, bestond als het ware alleen in
mijn hoofd.
En in de spiegel keek ik überhaupt niet." De kleren die hij droeg waren
altijd zo onzijdig mogelijk. Spijkerbroeg, t-shirt,
sneakers. Maar geen
jongenskleding, want hij wilde niet door de mand vallen.
Zie
voor het hele artikel: "Ik hoor vaak dat mensen mij
moedig vinden. Maar het was niet moed met een d, maar met een t". In:
AD
Magazine, 19 en 20 april 2014, p. 18-21
NRC
Next dinsdag 9 oktober 2012 : Huilen is het enige wat ik
mis / Monica de Ruijter
Als je
een aanvulling of opmerking hebt over deze site dan kun je een
mail sturen naar Transarchief |